เพียงเสียงคลื่นที่ยังได้ยินสม่ำเสมอ ริมฝีปากบางของเธอยังคงปิดสนิทไร้เสียงเล็ดลอดออกมา แต่ก็ยังปล่อยให้มือหนาของเขากอบกุมมือเธอเอาไว้
คาร์ดิโก้เลือกที่จะเปลี่ยนหัวข้อสนทนา เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าทำร้ายจิตใจเธอมากมายแค่ไหน เพลย์บอยที่มีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหาอย่างเขาไม่เคยต้องมาง้องอนใครสักครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาอยากทำความเข้าใจผู้หญิงและแบ่งความเศร้าของเธอมาไว้กับตัว
“พรุ่งนี้ผมพร้อมที่จะเข้ารับการรักษาแล้ว ไม่รู้ว่าคุณพยาบาลส่วนตัวของผมจะพร้อมเหมือนผมหรือเปล่านะ” เขาชวนสนทนา
ทว่าความเงียบของเธอยังคงระดับไว้คงเส้นคงวา
“ถ้าคุณยังไม่อยากพูดกับผมก็ไม่เป็นไร ขอให้คุณยังอยู่ตรงนี้ก็พอ รู้ไหม เมื่อกี้ผมตื่นมาไม่เจอคุณผมรู้สึกยังไง ทั้งกลัว ทั้งห่วง ทั้งโมโห บอกไม่ถูก รู้แค่ว่าผมไม่อยากให้คุณห่างสายตา ยิ่งคุณบอกว่าจะไป ผมก็ยิ่งพานโกรธ”
ชายหนุ่มรั้งใบหน้าหญิงสาวให้หันมาเผชิญหน้ากับตั
