เมื่อถอยจนสุดผนัง เธอรู้สึกถึงทางตัน แผ่นหลังบางนุ่มไร้อาภรณ์ชิดติดผนังเย็น ร่างกายชาวาบราวกับโดนก้อนน้ำแข็งมหึมานาบตัวก็ไม่ปาน ด้านหลังคือผนัง ด้านหน้าคือชายหนุ่มที่ไล่ต้อนเหยื่ออย่างเธอไม่ลดละ ดวงตาวิบวับตื่นตระหนกชำเลืองมองปลายคางสาก ด้วยหัวใจหวั่นหวาด
แตกต่างจากราชสีห์หนุ่มที่จ้องขย้ำเหยื่อให้จมเขี้ยว รอยยิ้มร้ายที่ ปิดซ่อนอยู่ข้างในเมื่อครู่เผยอออกมาให้เห็นเหยื่อสาวก็ยิ่งกลัว
ดารัณเบี่ยงตัวหลบด้านซ้ายเล็กน้อย หากแต่ไม่ทันกาลเมื่อลำแขนกำยำยกขึ้นใช้ฝ่ามือยันผนัง กักร่างบอบบางที่สั่นเทาเอาไว้ แม้จะเบี่ยงหลบไปอีกทางหากก็ยังคงโดนกักไว้ด้วยลำแขนอีกข้าง ราวกับกรงเหล็กแข็งแรงที่ กักตัวเธอเอาไว้
“จะหนีอย่างไรก็คงไม่รอดหรอกสาวน้อย ตอนนี้ เวลานี้ เธอต้องทำหน้าที่ของเธอแล้ว” หญิงสาวเงยหน้ามองเจ้านายหนุ่มอย่างตื่นตระหนก ค่าจ้างสูงลิ่วที่เธอได้รับเหมารวมกับทุกการบริการเช่นนี้เลยหรืออย่างไ
