22
ดวงหน้าที่มีหยาดน้ำตารินไหล เสียงสะอื้นที่ระบายออกมาทำให้เขารู้ทันทีเลยว่า เหตุการณ์เมื่อครู่ลลิลรับรู้ รับฟังทุกสำเนียงเสียง แววตาที่สาวร่างเล็กมองมาที่เขานั้น ฉายแววเจ็บปวดร้าวราน จนคนที่มองและสัมผัสได้อย่างเขา ถึงกับอึ้งลำคอแห้งขึ้นมาทันทีทันใด แค่เสี้ยวนาทีของความรู้สึกเท่านั้น
“เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่?” เขาถามเสียงกระชาก พร้อมกับเรียวขายาวที่ก้าวเดินไปที่โต๊ะทำงาน
“กำลังจะออกไปพอดีค่ะ” หญิงสาวใช้แขนเสื้อปาดน้ำตาทิ้งราวกับเด็กๆ ถอยหนีร่างหนาที่เดินเข้ามาใกล้
“มานี่ซิ”
ชายหนุ่มออกคำสั่ง เมื่อเห็นเธอแสดงกิริยาคล้ายกับรังเกียจเขา เท้าเล็กหาได้ก้าวเข้าไปหาเขาไม่ กลับเดินถอยห่าง
“บอกให้มานี่ไง? ไม่ได้ยินเหรอ?” น้ำเสียงที่สั่งเข้มขึ้น ดวงตาถลึงให้เธอกลัว แต่การณ์กลับเป็นว่าเธอหากลัวไม่ ยังคงก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆ
“บอกให้มานี่ไม่ได้ยินเหรอ? ถ้าเธอไม่มาหาฉัน...แล้วเธอจะเสียใจ”
เสียง
