ตอนที่ 1: รุ่นพี่หน้าโหดกับดาวมหาลัย
รัน ดาวมหาวิทยาลัยปีสอง สาวสวยสดใสที่ใครๆ ก็อยากได้เป็นเพื่อน หรือบางคนก็อยากจะจีบ แต่เธอกลับไม่เคยสนใจใครมากนัก เธอมีชีวิตที่มีความสุขกับเพื่อนๆ ที่คอยอยู่เคียงข้างและกิจกรรมในมหาวิทยาลัยที่ทำให้เธอได้รู้จักกับคนใหม่ๆ ตลอดเวลา
ในค่ำคืนหนึ่ง รันถูกเพื่อนสนิทลากไปงานเลี้ยงของคณะวิศวะที่จัดขึ้นในหอประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัย งานนี้เต็มไปด้วยรุ่นพี่คณะวิศวะที่กำลังฉลองจบการศึกษาหรือมีงานทำกันแล้ว และยังมีรุ่นน้องที่กำลังหัดเข้าสังคมอยู่มากมาย รันรู้สึกตื่นเต้นที่ได้ออกมาเจอเพื่อนๆ แต่ในใจเธอก็ยังไม่อยากไป เพราะไม่ค่อยชอบบรรยากาศที่มีแต่หนุ่มๆ จากคณะวิศวะ
เพื่อนของรันลากเธอไปที่โต๊ะของกลุ่มนักศึกษาคณะวิศวะที่มีผู้ชายหลายคนกำลังนั่งพูดคุยกัน รันเดินไปอย่างเขินอาย แต่ทันทีที่เธอหันไปมองที่โต๊ะของกลุ่มนั้น ก็เห็นเขาอยู่—คิน รุ่นพี่ปีสี่ที่มีฉายา "พี่ว้ากสุดเถื่อน" ของคณะวิศวะ ดวงตาคมกริบของเขากำลังจ้องมองมาที่รันไม่วางตา คินคือลูกชายของเจ้าของบริษัทใหญ่และเป็นคนที่มีท่าทางขรึม ดุดัน จนใครๆ ต่างก็หลีกเลี่ยงไม่อยากเข้าใกล้ แต่รันกลับรู้สึกว่ามีบางอย่างในตัวเขาที่น่าสนใจ
"นี่มันอะไรกันเนี่ย?" รันถามเพื่อนของเธออย่างงุนงง
เพื่อนของรันยิ้มแย้มตอบ "คินน่ะ เขาเป็นพี่ว้ากสุดเถื่อนเลยนะ แต่เขาก็เป็นที่หมายปองของสาวๆ หลายคน"
"แต่เขาหน้าน่ากลัวจัง" รันพูดพร้อมยิ้ม
ในขณะที่รันกำลังพูดถึงคินนั้น คินก็เงยหน้าขึ้นจากการพูดคุยกับเพื่อนๆ และสบตากับรันโดยตรง ทำให้รันรู้สึกสะดุ้งนิดหน่อย ใบหน้าของเขาดูไม่ยิ้มแย้มเลยแม้แต่น้อย เขาดูเย็นชาและไม่สนใจคนรอบข้าง แต่สายตาที่เขามองรันนั้นทำให้เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างที่เขาพยายามจะบอกเธอ
ช่วงที่งานเลี้ยงกำลังดำเนินไปอยู่นั้น เพื่อนของรันเดินไปทักทายผู้ชายคนหนึ่งจากคณะวิศวะ และมีการพูดคุยกันเรื่องต่างๆ จนกระทั่งเพื่อนของรันพูดจาหยาบคายใส่คินโดยไม่ทันระวังว่าเขาคือใคร
"เฮ้ย พี่ว้ากสุดเถื่อนนี่มันมีอะไรดีนักหนาวะ" เพื่อนของรันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก
ทันใดนั้น คินลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สายตาที่เขามองไปที่เพื่อนของรันทำให้ทุกคนในห้องหยุดพูดทันที มันเป็นสายตาที่เย็นชาและน่ากลัว รันรู้สึกถึงอุณหภูมิในห้องที่ลดลงอย่างทันทีทันใด ทุกคนตกใจและเงียบกันหมด
"คุณพูดอะไร?" คินถามเสียงต่ำด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยอำนาจ
เพื่อนของรันอึกอักและไม่กล้าตอบ แต่คินก็ไม่ได้รอคำตอบ เขาเดินไปข้างหน้าจับแขนเพื่อนของรันแล้วลากตัวเขาออกไปจากงาน รันเห็นแบบนั้นก็รีบตามไปทันที
"พี่คิน! อย่าทำแบบนี้สิ!" รันร้องเรียก
คินหันมามองเธอสักพัก แล้วก็พูดขึ้นด้วยเสียงที่จริงจัง "อยากให้พี่สนใจ?"
รันยืนงงไม่รู้จะพูดอะไร "เอ่อ… ไม่ค่ะ พี่แค่ทำหน้าน่ากลัวไปหน่อย"
คินยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา "ดีแล้วล่ะ เพราะพี่กำลังสนใจเราอยู่"
รันตกใจจนพูดไม่ออก หัวใจเต้นแรงขึ้นมาทันที คินกำลังพูดอะไรอยู่? เขาหมายความว่าอย่างไร? รันยังคงไม่เข้าใจว่าเขาพูดจริงหรือแค่ล้อเล่น แต่ไม่ว่าอย่างไร คินก็ยังคงจ้องมองเธออย่างหนักแน่น
ตอนนั้นเองที่รันเริ่มรู้สึกว่าคินกำลังมองเธอแตกต่างไปจากคนอื่น เขาคือคนที่ไม่เคยสนใจใคร แต่มาตอนนี้ เขากลับทำให้รันรู้สึกว่าเธอเป็นคนพิเศษของเขาอย่างไม่น่าเชื่อ