แกร๊ก~
บะหมี่ถือวิสาสะเปิดประตูห้องทำงานของมอร์แกนเธอเดินเข้าไปพร้อมกับน้ำส้มคั้นสดๆ หนึ่งแก้ว "แดดดี้ขาาาา หมี่คั้นน้ำส้มมาให้ค่ะ" หญิงสาวยิ้มหวานให้มาเฟียหนุ่มตรงหน้า
อยู่ๆ ร่างกายของเธอเริ่มสั่นเมื่อเห็นมาเฟียหนุ่มกำลังเปิดอีเมลที่เธอใช้ติดต่อกับอาคินอ่านอย่างไม่วางตาโดยที่มาเฟียหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองเธอเพียงเล็กน้อย
"มานั่งนี่" มาเฟียหนุ่มตบลงที่หน้าขาแกร่งของตัวเองสองสามทีเพื่ิอให้ภรรยาตัวน้อยของเขาเดินเข้าไปนั่งบนหน้าขาแกร่งอย่างที่เคยทำเป็นประจำ
"มีอะไรจะถามแด๊ดไหม" ทันทีที่บะหมี่นั่งลงบนหน้าขาแกร่ง มอร์แกนเอ่ยถามเธอทันที โดยบังคับให้เธอมองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า
"เออ ดะ แด๊ดขา คือ มะ หมี่" หญิงสาวตะกุกตะกักไม่คิดว่ามอร์แกนจะรู้ว่าเธอแอบทำอะไรลับหลัง
บะหมี่ซบใบหน้าลงที่ซอกคอหนาเพื่อหลบหนีความผิด มือหนาของมอร์แกนยกขึ้นลูบศรีษะคนตัวเล็กเบาๆ "แด๊ดเข้าใจ ความจริงแด๊ดไม่ชอบอะไรแบบ
