“ปล่อย...ฉันบอกว่าให้ปล่อยไง!”
หลังจากเสร็จสมกันไปถึง 3 รอบสตีฟถึงยอมปล่อยให้ลูกจันทร์เป็นอิสระแต่ก็ยังไม่วายนอนกกกอดเธอเอาไว้ จนลูกจันทร์ที่พักจนเริ่มหายเหนื่อยพยายามผลักเขาออกห่าง เพราะตอนนี้เธอหายมานานเกินไปแล้ว
“จะรีบไปหาหมอนั่นเหรอ...หรือว่ายังไม่พอใจ ต่อให้...”
เพี๊ย!!
ปากที่ยังพูดไม่จบถูกตบจนเลือดซึมด้วยความโกรธและแรงทั้งหมดที่มี ก่อนลูกจันทร์จะลุกเดินไปหยิบเสื้อผ้ากลับมาใส่
“หุบปากของคุณได้แล้ว ฉันเกลียดคุณ!”
แกร๊ก! ปัง!!
“หึหึหึ”
จากนั้นเธอก็เดินออกจากห้องพักของเขาไปโดยไม่หันกลับมามองเลยสักนิด ส่วนสตีฟก็ได้แต่มองตามแล้วหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ถูกลูกจันทร์ตอบโต้เขาคืน
ส่วนลูกจันทร์ เธอรีบเดินลงไปที่ชายหาด และก็พบว่าจาคอปยังคงเล่นอยู่ที่เดิมกับพี่เลี้ยง ส่วนรามินทร์ นอนรอจนเผลอหลับไปเรียบร้อยแล้ว เธอเลยเดินเข้าไปหาเขาด้วยความรู้สึกผิดเต็มอก
“พี่รา
