นางน้อยให้เนื้อหมูเธอมาเกือบสองกิโลกรัม บัวรู้แล้วว่าเธอจะหาน้ำมันจากไหนมาใช้ทำอาหาร แต่ก่อนอื่นเธอต้องหากระทะมาให้ได้ก่อน ที่เรือนของเธอมีแต่หม้อดินคงใช้ทอดหรือสกัดน้ำมันหมูไม่ได้
แต่ว่า…เธอจะหากระทะมาจากไหน?
แววตาของบัวทอประกายเจิดจ้าขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าจะทำอย่างไร
บัวต้มจืดหมูใส่ฟักแทนเนื้อไก่ กับหมูปิ้งด้วยไม้ไผ่อีกสี่ไม้ ลูกทั้งสองช่วยแม่หั่นฟักด้วยความตั้งอกตั้งใจเธอเคี่ยวน้ำซุปต้มกระดูกหมูจนหวานหอม เสร็จแล้วก็ยกเข้าไปในห้องนอนของสามี
บัวตักข้าวให้ทุกคนแล้วทำท่าจะเดินออกจากห้องไป
“ท่านแม่ไม่กินข้าวด้วยกันหรือเจ้าคะ”
“พวกเจ้ากินก่อนเถอะ แม่กินทีหลังก็ได้”
“ท่านแม่กินข้าวถ้วยเดียวกันกับข้าก็ได้” ลูกสาววัยเจ็ดขวบพูดขึ้น เธอจำได้ว่าชามที่เรือนมีเพียงห้าใบ มันคงไม่พอหากมารดาจะนั่งทานข้าวด้วยอีกคน แต่ไหนแต่ไรแม่คนก่อนก็ไม่เคยเสียสละให้คนอื่นทานอาหารก่อนอยู่แล้ว
“กิน
