แสงแดดยามเช้าส่องแสงเล็ดลอดเข้ามาภายในเรือนนอนของพ่อลูก บ่งบอกว่าตอนนี้สายแล้วแต่ภรรยาของเขาก็ยังไม่เข้ามาเก็บปัสสาวะของเขาไปทิ้งเหมือนเช่นทุกวัน สมิงทนรอภรรยาไม่ไหวจึงต้องพึ่งลูกที่กำลังงัวเงียตื่นขึ้นมา
“เมฆ!”
“ขอรับ”
“ไปดูแม่ของเจ้าที ทำไมป่านนี้ยังไม่เข้ามา” หรือนางจะตื่นสายเพราะเมื่อคืนเขาเห็นแสงไฟจากกระบองในห้องนั้นสว่างอยู่จนดึกดื่น ไม่รู้ว่านางอยู่ทำอะไรไม่หลับไม่นอน
“ขอรับ” เมฆขยี้ตายุกยิกแล้วเดินตรงไปยังห้องครัว
ไม่นานเมฆก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
“ท่านพ่อ! ท่านแม่ไม่อยู่แล้วขอรับ” เมฆหายใจหอบถี่วิ่งมาบอกพ่อ
“หือ! ไม่อยู่แล้ว หมายความว่าอย่างไร” หัวใจของสมิงสลดวูบ นางจะหายไปไหนได้
“รองเท้าท่านแม่ก็ไม่อยู่แล้วขอรับ อาหารก็ทำไว้เรียบร้อยแล้ว” เมฆบอกพ่อเสียงสั่นสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“ท่านแม่หนีพวกเราไปแล้ว ฮือ ๆ” ละอองได้ยินพ่อกับพี่ชายคุยกันดังนั้นก็ร้องไห้เป็นการใหญ่ มีความสุขกับ
