รุ่งขึ้นช่วงเช้าหลังรับประทานอาหารเช้าเสร็จบัวเริ่มสานรองเท้าต่อ โดยมีลูกทั้งสองนั่งให้กำลังใจ กกที่มีอยู่น่าจะสานได้อีกประมาณยี่สิบคู่รวมถึงของแม่สามีที่สั่งไว้สามคู่ด้วย ที่จริงเธอทำให้โดยไม่คิดเงินก็ได้แต่บัวไม่อยากให้แม่สามีเคยตัวที่คอยจ้องจะเอาแต่ของฟรีอย่างเดียว
บัวจะเร่งทำให้เสร็จภายในวันนี้แล้วจะเอาไปฝากขายที่ร้านของอุ่นเรือน ถ้าขายได้เธอจะทำเพิ่มอีก เรื่องนี้ต้องยกความดีให้กับแม่สามีที่จุดประกายความคิดให้เธอมีทางหารายได้
“ท่านแม่ทำไมทำรองเท้าเยอะจังเลยเจ้าคะ” เสียงเล็กแหลมของลูกสาวคนเล็กเอ่ยถามขึ้น คนในครอบครัวมีรองเท้ากันครบแล้วทำไมแม่ของเธอยังสานรองเท้าอยู่อีก
“แม่จะเอาไปขายเอาเงินมารักษาท่านพ่อของพวกเจ้าอย่างไรเล่า” บัวยิ้มอ่อนให้ลูกสาวที่ตอนนี้หน้าแดงราวกับลูกตำลึงสุกเพราะวิ่งเล่นจนเหงื่อซึม บัวถักเปียสองข้างให้ละออง พอแต่งตัวให้ลูกสาวแบบนี้เธอก็น่ารักมากจนบัวอยากจับลูกสาว
