Burning Sensation (Tagalog)

Chapter 7 — Fire

“You are really so mean, Azzaro. Paano mo iyon nagawa sa isang anak ng governor?" Si Kiel na natatawa sa ginawa ng lalaki sa babaeng si Shally.

Nasa quarter deck sila at kasalukuyang hinahayon ang patungong Isla Verde ng gabing iyon. Kiel was his cousin. His mother is his father's brother. Pagdating nila kanina sa subic ay nagprisinta ang binata na ito ang maghatid sa kanila sa naturang isla, kung saan nakatira ang babaeng si Loela.

“You really did that to her? I could imagine now kung gaano kaputi ang mata niyon sa kakahintay niya sa ’yo sa pad mo.” natutuwang dagdag nito na uminom ng alak sa in can.

“Kung ako ay ikaw ay tiyak akong ganoon rin ang gagawin mo sa kanya.” he answered.

“Well, hindi ko tatanggihan ang isang tulad niyang manok na lumalapit na mismo sa palay. Pero sa pagiging antipatiko mo, let's cheer for that man. It's really in our blood to be chased by women." Kiel tossed their can in delight and triumph. At sabay nilang ininom iyon.

Mula sa side deck ay naroon si Loela na nakikinig sa pinag-uusapan ng dalawang lalaki. Nais niyang lumapit subalit nagdadalawang isip siya.

Matapos nilang dumaong kanina sa subic port ay lumipat sila sa isa pang sailboat. Ang sabi sa kanya ay ihahatid na siya sa pamilya niya. At ngayon ay labis na ang tuwa niyang nararamdaman na makauwi.

Isang araw lamang siyang nawala. Subalit labis na ang takot niya sa Tiya Suling niya. Hindi niya masisi kung saktan siya nito sa labis na pag-aalala sa kanya.

Kiel saw her that she didn't notice. Nilapitan siya nito at inakbayan. At ganoon na lang pagkabigla ni Loela na ilayo ang katawan at natuhod niya ito sa pagitan ng mga binti nito.

Namilipit si Kiel sa ginawa niya. Namula ang mukha sa pinipigil na sakit. “You women!” anas nito sa nahihirapan at nagalit na salita sa ginawa niya.

Kaagad ang bumakas ang pangamba niya sa mukha. “Naku, pasensya na. Akala ko kasi may gagawin kang masama sa ’kin.”

“Wala akong balak na masama sa iyo. I'm just being friendly.” pagpapaliwanag nito.

Napangiwi si Loela. “And I'm just being protecting myself.” sagot niya.

Mula sa quarterdeck. Azzaro laugh silently. Naiinis na binalingan ito ni Kiel. Napamura ito. “Don’t laugh at me man! Just fuckin’ help me here.” anas nito.

“Just bear the pain, it will get better.” balewalang anito.

“God damn it!” palahaw ni Kiel.

He smirked and drank the beer. Bumaling ang tingin nito sa kanya. His eyes lingered at her. “Join us.” anyaya nito.

She bit her lower lip then nodded. Bago sinamahan ang mga ito.

Lumipas ang ilang sandali. Kiel recovered from what she did to him. Hinayaan niya lang mga itong mag-usap. Pormal at seryoso na. Tulad ni Azzaro na nasa gitna ngayon ng sofa ay guwapo rin ang lalaking si Kiel. Subalit tila maloko ito at mataas ang bilib sa sarili.

Tumikhim ang lalaking si Kiel upang makuha ang atensyon niya. “Kanina pa tayo nag-uusap dito pero ni pangalan mo ay hindi ko alam, matapang na binibini.”

She shrugged. Mula sa ibayo ay tiningnan niya ang dalawang lalaki na ngayon ay nasa kanya ang atensyon. “A-ako nga pala si Loela.”

“Loela? Hmmm, great name. Its suits you.” si Kiel na tumango. Samantalang si Azzaro ay nagsalubong ang kilay. May pumasok na konklusyon sa isip.

“Oh we’re here.” maya-mayang pukaw ni Kiel na hinayon ang isla verde.

Kumislap ang mga mata ni Loela. Hanggang sa makadaong at makababa sila sa bangka ay nagtataka sila kung bakit nagkakagulo ang mga tao. Mula sa nagsisitaasan na mga punong naroon ay nakita nila ang makapal na usok patungong kalangitan.

Kaagad kinutuban si Loela. Ang usok na iyon ay nagmumula sa mismong bahay nila. Alam niya iyon dahil malayo ang mga bawat bahay na naninirahan doon.

Sa pag-aalalang may nangyari sa tiyahin at pinsan ay kaagad niyang tinakbo ang bahay nila. At nang makarating ay napatigil siya. Hindi siya nagkakamali, nasusunog ang bahay nila.

“Tiya! Kristal!” tawag niya sa mga ito. Akmang papasukin ang bahay ay may pumigil sa kanya.

Nang tingnan niya iyon ay ang lalaking si Azzaro ang humawak sa braso niya. Kaagad niyang piniglas iyon. “Kailangan kong hanapin ang tiya suling at si Kristal sa loob.”

“Delikado ang pumasok sa loob ng bahay ninyo, Loela. Kung nariyan man sila sa loob ay maaaring nakalabas na sila. O kung nariyan man sila sa loob at na-istock. Hindi mo na sila maliligtas pa.” anito.

“Tama siya, Loela. Tumawag na lang tayo ng awtoridad para imbestigahan at mapigilan ang pagkalat ng apoy sa buong isla." Sang-ayon ni Loela.

“Pero ang tiya suling at kristal. Hindi ko sila kayang balewalain.”

“Alam namin. This time, Ipagkakatiwala mo sila sa awtoridad once maayos na ang lahat. Kami na ang bahala.” wika nito.

Tumututol man ang damdamin niya ay sumunod na lamang siya. Umiiyak pa rin siya ng mga oras na iyon.

Hanggang sa dumating ang mga awtoridad sa isla ay nanatili sila roon. At bago pa man kumalat ang apoy sa buong isla ay napigilan na mga ito iyon.

And dalawang lalaki ang kumausap sa mga dumating na awtoridad. Tinanong kung saan nagmula ang apoy dahilan para masunog ang bahay nila.

“Nagsasagawa pa ng karagdagang imbestigasyon ang mga awtoridad para malaman ang sanhi ng umano'y sunog na sanhi ng apoy. Pero ang tingin naman ay sinadya ang pagkasunog ng bahay.”

“Pero may nakita ho ba kayong katawan ng tao sa loob ng bahay?”

“Sa ngayon ay nagsasagawa pa kami ng imbestigasyon tungkol diyan, Mr. Beltran. Masyadong malaki at nakulapol ng apoy ang buong bahay dahil sa gawa lamang ito sa pawid. Madaling sinindihan ng apoy. At kung may dalawang tao man sa loob ng bahay. Maaaring tulog ang mga ito bago nangyari ng malagim sa kanila. At sa laki at kapal ng apoy maaaring wala na tayong mahanap na kahit anong traces ng katawan nila. Pero iyan ang imbestigahan namin sa ngayon pati na kung sadya ang pangyayaring iyon. Sa loob ng ilang araw ay makukuha na kayong lead sa min.” ani ng isang chief pulis na kausap ang dalawang lalaki.

Ang nanghihinang kalooban ni Loela sa gilid ay hindi mapigilan ng pag-iyak niya. Paano kung si Sergio ang gumawa niyon at ang mga kasamahan nito? Kung ganoon ay hindi ito sumunod sa banta nito sa kanya.

Bumuhos ang iyak ni Loela. Nang lapitan siya ng lalaking si Azzaro. He comforted her. Pumaloob at umiyak ang dalaga sa matipunong dibdib nito.

Nang humupa ang bigat na nararamdaman ay matapang siyang nagbigay ng impormasyon sa mga kapulisan ng side niya.

At nang matapos ay naiwan si Kiel roon kasama ang mga ito. Samantalang siya at ang lalaking si Azzaro ay bumalik na sa sailboat.

Mula sa cabin ay nagpahinga siya roon. Iniisip kung ano na ang mangyayari sa kanya ngayon? Wala na siyang pamilyang babalikan kung ang tiya suling at kristal niya ay nasunog sa bahay na iyon?

She sniffed. Nagdasal siya sa birheng maria.

Mula sa ganoong sitwasyon niya ay pumasok si Azzaro sa cabin. “How are you?”

“Not fine,”

“Puwes, kalimutan mo na ang nangyari simula sa araw na ito.”

“Hindi ko kayang kalimutan ang nangyari. Mula bata pa lang ako ay malas na ko sa mga mahal ko sa buhay. Lahat sila isa-isang nawala ng dahil sa kin.”

“Wag mong sisihin ang sarili mo.”

Umismid siya. “Wala ka ng pakialam roon. Wala ng patutunguhan ang buhay ko ngayon. Kaya pagdaong natin sa inyo ay pabayaan mo na ko. Ako na ang bahala sa sarili ko.”

“Nag-iisip ka pa ba?"

“Hindi, bakit pa ako mag-iisip, kung malas ang buhay ko. Susunod na lang ako sa agos kung saan man ako dalhin ng tadhana.”

“I have an offer for you.”

“At ano naman ang ibig mong sabihin riyan.”

“Sumama ka sa akin. Ibibigay ko sa ’yo ang gusto mo.”

“At ano naman kapalit?”

“Matalino ka sa bagay na yan.” amused na wika nito.

“Walang kapalit,”

“Seryoso ka ba?”

“Oo,”

“Kung ganoon ay hindi ko tatanggihan ang bagay na iyan.”

“Nautakan mo ako.”

“I had no choice, Mister. Mas pipiliin ko ang buhay na sa tingin ko ay maayos. Kaysa ibenta ang sariling katawan sa mga parokyano para masira lang ang buhay ko.”

“At naisip mo talaga yan na magiging babaeng bayaran ka.”

“Oo, kung wala na akong patutunguhan. Pero nariyan ang isang tulad mong mayroong mabuting puso. Na handang tulungan ako kahit walang kapalit.”

Natawa si Azzaro sa sinabi niya. Na maging siya rin ay natawa rin.