บทที่ 20 เป็นห่วง

1155 Words

เพราะความอยากรู้ทำให้พาขวัญตัดสินใจขึ้นรถมากับชายคนนี้ เวลาพระอาทิตย์คล้อยต่ำเช่นนี้ทำให้พาวินท์กดเปิดประทุนรถให้ลูกสาวได้เห็น “ว้าว...” พาขวัญใจเต้นตึกตักมองหลังคารถที่ค่อย ๆ เลื่อนเปิดออก เธอตกใจระคนดีใจที่ได้นั่งรถยนต์คันหรูเปิดประทุนเช่นนี้ สงสัยต้องเอาไปโม้ให้เพื่อน ๆ ฟังเสียแล้ว พาขวัญยิ้มอย่างคนอารมณ์ดีทำเอาคนเป็นพ่อพลอยมีหวังขึ้นมา “...พ่อขอโทษนะที่ปล่อยให้เรากับแม่ลำบาก” พาขวัญไม่ตอบอะไร เธอทำปากยู่ไปยู่มาพลางกอดอกด้วย ยิ่งเห็นท่าทีหยิ่ง ๆ แบบนี้ก็ยิ่งทำให้นึกถึงปานวาดตอนเด็ก “ไม่รู้ว่าตัวเองมีลูก แม่เราไม่บอกพ่อเลย...” “จริงเหรอ แม่ไม่ได้บอกเหรอ ไม่ใช่ว่าคุณไม่รับผิดชอบเหรอ” “_” “แต่แม่บอกว่าพ่อตายแล้ว” “หึ พ่อกับแม่เลิกกัน แต่...พ่อยังรักแม่ของเราอยู่ รักมาตลอด” พาขวัญหันไปมองใบหน้าทางด้านข้างของผู้ชายที่อ้างตนว่าเป็นพ่อของเธอ ขณะเดียวกันความรู้สึกในอกก็บอกว่าเขาเป็นพ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD