บทที่ 2 พบเจอ(3)
1082 Words
“เมื่อคืนมึงหนักหรือไง แดกเหล้านิดเดียว ก็หลับ” ไอ้หินท้วง
“ไอ้กานต์ได้เรื่องยัง” ผมไม่ได้ตอบเรื่องที่พวกมันถาม หันมาให้ความสนใจกับไอ้กานต์ที่อาสาตามข่าว
“อือ ผู้หญิงคนนั้นกลับมาอยู่ที่นี่ได้เป็นเดือนแล้ว เปิดร้านขายเค้กกับชานมไข่มุกอยู่ตึกแรกอะ ได้ข่าวว่าผัวตาย ก็เลยกลับมาอยู่ที่นี่กับลูกสาว” คือคำบอกเล่าของไอ้กานต์
“ผู้หญิงเลว ๆ คนนั้นมีลูกแล้ว?” ผมถามเพื่อนพลางเทเหล้าใส่แก้วแล้วกระดกดื่ม เจ็บจี๊ดที่หัวใจ
“เออ”
“ชีวิตเมียตำรวจคงมีความสุขดีก่อนที่ผัวจะตาย” ผมพูด
“ก็คงงั้น”
“กูว่าน้องมันต้องรักมึงอยู่แน่เลย จากอาการวันนี้ที่กูเห็น”
“ไม่ใช่น้อง กูบอกให้เลิกเรียกแบบนั้น” ผมรีบจวกไอ้หิน
“เออ ๆ โทษ ๆ”
“ถ้ายังรักกูอยู่ งั้นก็ต้องถึงเวลาที่ต้องชดใช้ให้กูแล้ว”
“เดี๋ยว ๆ มึงคิดจะทำอะไร” ไอ้หินถาม ส่วนไอ้ซันมันหอบเค้กพาแฟนมันกลับไปแล้วครับ ขืนอยู่ต่อผมได้ทิ้งของพวกนั้นลงถังขยะแน่
“ระลึกความหลังสักหน่อยไง” ผมบิดยิ้ม
“เอาจริง”
“อือ”
“แต่กวางใกล้กลับมาแล้วนะเว้ย มึงอย่าลืมว่ามึงจะมั่วยังไงก็ได้ แต่ถ้ากวางกลับมาแล้วมึงต้องหยุดทุกอย่าง” ไอ้กานต์ทักท้วง
“กูรู้ กูจะจบทุกอย่างก่อนกวางกลับมา”
“ก็อย่าไปหลงรักอีกล่ะ นั่นรักแรกของมึงอย่าลืม” ไอ้หิน
“รักแรกที่จบเหี้ย ๆ กูไม่เคยลืม”
“ขอให้จริง” ไอ้หินอีกอะครับ
“กูว่าต่างคนต่างอยู่ดีกว่าไหมวะ ยังไงซะน้องมันก็เลิกกับมึงไปแล้ว และตอนนี้มึงก็มีความสุขดี อีกหน่อยกวางกลับมามึงก็ต้องแต่งงานมีครอบครัว มีลูกที่น่ารัก อดีตไม่ดีมึงปล่อยไปเถอะ” อันนี้ไอ้นิก แม่งชอบขัดผมตลอด ไม่รู้เป็นอะไรนัก เหมือนพยายามปกป้องผู้หญิงคนนั้นทั้งที่มันเป็นเพื่อนผม
“ไม่ช่วยก็หุบปากไป แต่ถ้าเห็นผู้หญิงสารเลวคนนั้นดีกว่ากูก็วิ่งไปบอกมันซะว่ามันกำลังจะตกอยู่ในอันตรายให้รีบหนีไป ย้ายไปไกล ๆ กูยิ่งดี”
“จะประชดเพื่อ มึงก็รู้ว่ากูไม่มีทางทำแบบนั้น”
“ก็ดี ผู้หญิงเลว ๆ คนนั้นควรเจ็บบ้าง เจ็บให้มากกว่าที่กูเจ็บ” ริมฝีปากยกยิ้มร้าย จากนั้นผมกับเพื่อนก็เริ่มวางแผน เรื่องสนุกกำลังจะเริ่มต้นขึ้น ผมเคยทุ่มเทให้เธอมากมายจนไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่เพื่อรักเธอ รักเธอคนเดียว
แต่สิ่งที่เธอให้กลับมาคือความเจ็บปวดที่แสนทรมาน มาถึงวันนี้ผมเอาคืนจะผิดอะไร ก็เธอมาเยือนถึงถิ่นเอง
หลายปีก่อนหน้านี้
โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัด ผมเรียนม.6 เป็นนักฟุตบอลของโรงเรียน วัน ๆ ก็สนใจแต่ลูกฟุตบอลกับการเรียน ไม่เคยสนใจอย่างอื่นนอกเหนือจากนั้น กระทั่งมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินผ่านหน้าห้องเรียนของผมไป ผมหันมองด้วยความสงสัยเพราะเธอใส่ชุดมัธยมต้น แต่นี่มันตึกมัธยมปลาย ชั้นนี้ก็ชั้นของห้องม.6 นั่นเป็นครั้งแรกที่ทำให้ผมรู้สึกสนใจสิ่งอื่นนอกเหนือจากชีวิตประจำวัน
“นั่นใครวะ น่ารักดีว่ะ” ผมชี้ให้เพื่อนดูเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินผ่านหน้าห้องเรียนของผมไป
“เพื่อนของพลอยใสน้องสาวมึงไง มึงเล่นแต่บอลไม่สนใจอะไร วันนี้นึกคึกยังไงมาชมสาว” เพื่อนในกลุ่มของผมเอง คนนี้ไอ้กานต์ พลอยใสคือน้องสาวของผม แต่เราสองคนอยู่คนละบ้าน ผมอยู่บ้านย่า พลอยใสอยู่กับแม่ พลอยใสห่างกับผม 3 ปี เราเป็นพี่น้องที่อยู่คนละบ้านจึงไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ ส่วนหนึ่งคงเพราะผมเป็นผู้ชาย พลอยใสเป็นผู้หญิงจึงจูนกันไม่ติด ไม่รู้จะเล่นอะไรกันดี ก็เลยต่างคนต่างใช้ชีวิตใครชีวิตมัน
“น้องน่ารักดี” เด็กผู้หญิงในชุดนักเรียนคอซอง เธอผิวขาวใส แก้มป่องน่ารัก เวลายิ้มตอนคุยกับเพื่อนแล้วใจผมเต้นแปลก ๆ
“ชื่อน้องสไปรท์ เด็กม.6 ห้องอื่นจีบเยอะมาก พวกม.4 ม.5 ก็ตามจีบเหมือน แต่ว่าน้องไปรท์ไม่ได้เป็นแฟนกับใคร” ไอ้ซันเล่า ไอ้นี่ก็เพื่อนผมครับ พวกนี้รู้ทุกเรื่องของผู้หญิงเลยมั้ง
“น้องเขาไม่ชอบผู้ชายเหรอวะ”
“ได้ยินมาว่ามีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว ก็เลยไม่สนใจผู้ชายคนอื่น”
“เหรอวะ” รู้สึกเศร้า ๆ เหมือนเวลาแข่งฟุตบอลแล้วแพ้เลย “ถ้ากูจีบ มึงว่าจะติดไหม” เพราะผมอยากได้ รู้สึกว่าต้องเอาเธอมาให้ได้ ผมอยากพูดอยากคุยกับเธอ
“มึงจีบน่าจะติดอยู่นะ เพราะกูได้ยินมาว่าคนที่น้องแอบชอบคือนักฟุตบอล แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร” ไอ้กานต์เพื่อนของผมพูด แล้วก็เหมือนมันนึกบางอย่างขึ้นมาได้จึงทักท้วง “เดี๋ยว ๆ มึงบอกว่าจะจีบสาวเหรอวะไอ้เฟย”
หน้าเพื่อนผมตกใจขึ้นมาเลย ตลกเป็นบ้า “ไม่ได้จะจีบสาว แค่จะจีบน้องคนนั้น”
นึกถึงใบหน้าของเธอผมก็อดที่จะยิ้มไม่ได้เลย
เสียงหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของผมปรบมือ “มึงเป็นไรไอ้นิก” เพื่อนอีกคนจึงถาม
“กูดีใจที่ไอ้เฟยมันปกติดี ตอนแรกกูนึกว่าฮอร์โมนบางอย่างของมันผิดปกติ ทำให้มันไม่สนใจความรัก แต่ตอนนี้มันสนใจละ” ไอ้นิกพูดพลางยกมือมาตบบ่าผมอย่างภูมิใจ
“พูดเหมือนกูประหลาด กูแค่ยังไม่เจอคนที่ใช่ แต่ตอนนี้กูเจอละ แล้วจะเอาน้องมาเป็นแฟนกูให้ได้”
“เอาวะ ไอ้เฟยคลั่งรัก” ผมยิ้มให้กับคำพูดของเพื่อน ในใจก็มีความกังวลอยู่บ้าง กลัวจะสู้คนที่น้องชอบไม่ได้ ถึงอย่างนั้นผมก็ยังอยากได้น้องมาเป็นแฟนอยู่ดี
- Writer
