“ใช่ พี่รัมติดหนี้พวกมัน ฉันเพิ่งจะรู้ก็วันนี้ล่ะ... ที่ฉันต้องมาอยู่ที่นี่กับพี่เคียนติก็เพราะพี่รัมต้องการหาที่ปลอดภัยให้ฉัน”
“มันเห็นหน้าเธอหรือเปล่า?” ฉันส่ายหน้าไปมา บีบมือตัวเองแน่น “ฉันเหลือแค่พี่รัมคนเดียว ฉันแค่ ฮึก ไม่อยากให้พี่รัมต้องเป็นอะไรไป”
“ยัยแห้ง...”
“ฉันกลัวถ้าเกิดวันหนึ่งพี่รัมไม่กลับมารับฉันอย่างที่ตัวเองบอก ถ้าเกิดพี่รัมเป็นอะไรขึ้นมา ฮือๆ แล้วฉันจะอยู่ยังไง” ใบหน้าของฉันเบือนหนีเขา ไม่อยากร้องไห้ให้ใครเห็น แต่มันอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา เห็นพี่รัมในวันนี้แล้วฉันกลัวเหลือเกิน กลัวว่าพี่รัมจะเป็นอะไรไป
“จิน”
“ฮึก อะไร?”
“เลิกร้องไห้เหอะ มันไม่ได้ทำให้เธอดูดีขึ้นสักนิด”
“นะ นี่! ไอ้บ้า ไอ้เลว ไอ้...” ซัสยิ้มหัวเราะจนฉันสบตากับเขา “ตลกเหรอที่เห็นชีวิตฉันกับพี่มันแย่แบบนี้?”
“เปล่า ฉันไม่ตลก แต่ฉันไม่อยากเห็นเธอร้องไห้” คำพูดของซัสทำเอาใจฉันเต้นแรงขึ้น ดวงตาคมกวาดม
