หลายวันต่อมา (ประเทศไทย)
ติ๊ง~
เสียงลิฟต์ดังขึ้นเมื่อเคลื่อนตัวมาถึงชั้นห้องพัก ฉันจึงลากกระเป๋าเดินทางใบโตออกมาจนไปหยุดที่หน้าห้อง มือเล็กล้วงลงไปในกระเป๋าสะพายหยิบคีย์การ์ดออกมาแต่ยังไม่ทันได้แตะเปิด ประตูห้องก็ถูกเปิดออกจากด้านใน
แกร๊ก~
"พี่เตอร์…" ฉันพึมพำบุคคลที่ยืนอยู่ด้านในด้วยความตกใจเล็กน้อย มือหนาทั้งสองข้างล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกง โดยที่แววตาโหดร้ายจ้องมองฉันไม่ละไปไหน
"บอกอะไร ไม่เคยจำเลยใช่ไหม"
"แตมป์…"
"อยากเจอดีมากเหรอแตมป์" คนตัวสูงกดเสียงต่ำ ทำให้ฉันถึงกับเม้มริมฝีปากแน่น
ฉันไม่ได้ลืมนะ พี่เขาบอกให้โทรหาแต่ฉันไม่ได้โทรหาพี่เขาเลยสักวัน
"แตมป์ทำโทรศัพท์หายตอนไปเที่ยวกับครอบครัวค่ะ ถ้าจะยืมโทรศัพท์คุณแม่โทร ก็จำเบอร์พี่เตอร์ไม่ได้"
"…"
"แตมป์พูดจริงๆ นะคะ" ฉันเอ่ยขึ้นด้วยแววตาจริงจังเมื่อเห็นคนตัวสูงมองหน้าแทบไม่กระพริบตา มือเล็กจึงรีบเปิดกระเป๋าสะพายให้พี่เธียเตอร
