"คงเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดนะ"
เมื่อเห็นว่าฉันเงียบไปนานพี่เธียเตอร์ก็เอ่ยขึ้นอีกครั้งโดยที่มือหนาเอื้อมไปหยิบขวดไวน์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะมารินใส่แก้ว ก่อนจะตวัดสายตาโหดร้ายนั้นมามอง
"…" ฉันเม้มริมฝีปากแน่น ยอมเก็บโทรศัพท์ใส่ลงไปในกระเป๋า ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมามองอีกครั้ง "พี่เตอร์มาที่นี่ทำไมคะ"
"หมากระเป๋าที่ล่ามไว้หลุดออกมาที่นี่ ฉันเลยตามมาจัดการ"
พูดจบพี่เธียเตอร์ก็ยกไวน์เข้าปากจนหมดแล้วดันตัวลุกขึ้น ฝีเท้าหนาก้าวเข้ามาใกล้ๆ จนต้องรีบขยับตัวหนี แต่จังหวะนั้นร่างเล็กก็โดนอุ้มให้ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว โดยมีพี่เธียเตอร์ยืนอยู่ตรงหน้าในระยะประชิด
"จะ..จะทำอะไรคะ" มือเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นผลักดันร่างใหญ่ออกห่าง แต่ยิ่งผลักพี่เขาก็ยิ่งโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ
"อยากลองดีเหรอ ถึงไปไหนมาไหนไม่บอก"
"ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ"
"ให้เวลาแก้ตัว" พี่เธียเตอร์เอ่ยขึ้นโดยที่มือหนาก็เลื่อนมาวางลงบนขาเ
