อลินมืดแปดด้าน มือไม้อ่อนยวบ แต่ต้องทนฝืนเลื่อนอ่านแชทก่อนหน้าทั้งน้ำตาด้วยความขมขื่นใจ ทั้งสองคบกันมานาน มีคำหวานและทะเลาะ ตามประสาคู่รักที่คงจะผ่านร้อนผ่านหนาวกันมาพอควร ถ้อยคำหวานและการสารธยายต่างๆจากแดเนียลส่งถึงผู้หญิงคนนั้น ช่างแตกต่างจากเวลาพูดคุยกับเธอเหลือเกิน มันช่างหวานละมุน ไม่ใช่การเงียบขรึมและคาดเดายากจนเธออึดอัดแบบนี้
คงจะรักกันมากใช่ไหม?
แล้วเธอล่ะเป็นใคร??
มือที่ไร้เรี่ยวแรงค่อยๆว่างมือถือเอาไว้ตามเดิม เธออึ้งจนไม่รู้จะเริ่มทำอะไรก่อนดี จึงรีบโทรไปหาน้ำหวานก่อน
'ฮัลโหล ว่าไง'
“แก แก ฉัน ฉันจะทำยังไงดี”
'อะไรวะ? .. แกเป็นอะไรลิน'
“ฉัน ..ฉัน”
'ไหนว่าไปสวีทกันที่สมุยไง มีอะไรรึเปล่า?'
“แก ฉันเพิ่งรู้ว่าเค้ามีแฟน”
'หา?'
“แล้วก็จะแต่งงานกันด้วย”
'เห้อ เพื่อนกู'
“ทำไงดี” อลินเดินวนรอบห้อง น้ำตาพรั่งพรูออกมาจนอาบแก้มนวล เธอคุยสายไปพลางปาดน้ำตาอย่างลวกๆ
“แก ฟังฉันนะ
