“เปลี่ยนเสื้อผ้าซะ” น้ำเสียงเข้มสั่งแกมบังคับขณะเปิดประตูเข้ามายังห้องแต่งตัว เขาไม่ได้ยินดีปรีดากับชุดเจ้าสาวบ้าๆนั่นที่เธอสวมใส่หรอกนะ เห็นแล้วหงุดหงิดชะมัด
อลินนั่งขยี้ตาหลังจากที่เผลอหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความข้องใจ
แดนิโล่ก้มมองใบหน้าหวานชั่วครู่แล้วรีบเดินผ่านหล่อนเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาไม่อาจหลับตาลงได้ตลอดชั่วโมงการเดินทางบนเครื่องบินส่วนตัว เอาแต่นั่งดื่มเหล้าย้อมใจเพียงลำพัง ยิ่งได้เจอใบหน้าหวานอีกครั้ง ยิ่งรู้สึกว่า เขาตัดสินใจถูกแล้วกับการล่มงานแต่งบ้าๆและพาเธอกลับมาที่นี่ด้วย ใบหน้าคมเข้มลอบยิ้มอยู่คนเดียวในขณะที่หล่อนยังยืนตัวแข็งทื่อ
“อลิน อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ” แดนิโล่ถอนหายใจอย่างหงุดหงิดเมื่อหันหลังกลับไปมองเธอที่ยังยืนงง
“นี่ชุดใคร?" เธอลูบเสื้อผ้ามากมายที่แขวนเรียงรายเอาไว้เต็มตู้
“จะใส่ชุดไหนก็ใส่ เลือกเอา อย่าถามมาก” ชุดทั้งหมดนี้มีไว
