Chapter1. น้องกู.. จะต้องไม่ตายเปล่า!!!
296 Words
2เดือนก่อน
ร่างกำยำรีบวิ่งตรงไปยังห้องผ่าตัดในชั้นใต้ดินของตระกูลแอมโบราโต พร้อมกับเพื่อนกลุ่มดาร์ค หลังจากทราบว่าอาการของหนึ่งในดาร์คไม่น่ารอดได้เกินคืนนี้
มาเฟียหนุ่มทั้งห้ายืนเหนื่อยหอบ เพ่งสายตาไปยังเครื่องชีพจรอย่างภาวนา...
พระเจ้า ...
ได้โปรด..
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
ติ๊ด..
ตี๊ดดดดดดดดดดดดดด
สัญญาณชีพจรบ่งบอกว่า แดเนียล ได้จากทุกคนไปแล้ว ...
“ไม่จริง ไอ้แดเนียล มึงตื่นสิวะ ฮึก..” ฟรังค์โก้ เมแกนเขย่าตัวเพื่อนรักไปมาอย่างบ้าคลั่ง
“บ้าเอ๊ยย” อันเดรียกำหมัดทุบผนังห้องอย่างแรง
“แม่งเอ๊ย ใครฆ่าเพื่อนกู”ราฟาเอลเตะโต๊ะเก้าอี้ทำลายข้าวของอย่างสิ้นสติเช่นกัน
ลูก้าลูบใบหน้าอย่างแรงพยายามข่มอารมณ์เสียใจไว้ขีดสุดกัดฟันตบไหล่เพื่อนทั้งสามเบาๆ
ขณะที่ทุกคนกำลังโกลาหลภายในห้อง ร่างสูงใหญ่หยุดยืนมองคนบนเตียงนอนที่มีสายระโยงระยางเต็มไปหมด
ใบหน้าที่เหมือนกับเขาทุกประการจะต่างกันตรงที่เขาไม่มีรอยสักเลย มือใหญ่กำหมัดแน่นจ้องหน้าน้องชายฝาแฝดที่ไร้วิญญาณนานเกือบครึ่งชั่วโมงจนตาแดงก่ำน้ำตาไหลหยดลงพื้น เพื่อนๆอีกสี่คนคาดเดาอารมณ์ของผู้พี่ไม่ถูก ทำได้แค่ยืนอยู่ข้างๆด้วยความเป็นห่วง
“ไม่!!!! ”
ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ..!!
โครม!!!!
เขาเสียสติจนทำลายข้าวของเครื่องไม้เครื่องมือในห้องผ่าตัดพังเละไม่เหลือชิ้นดี ในขณะที่ราฟาเอล ฟรังค์โก้ ลูก้า และ อันเดรีย ต่างช่วยล็อคตัวเขาไว้เพื่อพยายามควบคุมสติอารมณ์
“พวกมึงไปเรียกช่างสักประจำตัวของแดเนียลมา”
“น้องกู.... จะต้องไม่ตายเปล่า!!!”
- Writer
