3

3536 Words

อันโตนีโอ้ที่ออกไปทำธุระข้างนอก พอกลับเข้ามาที่วิลล่าของผู้เป็นนาย ผู้จัดการก็รีบเดินมารายงานว่า ผู้หญิงที่มากับเจ้านายเมื่อคืนเธอเพิ่งออกไปเมื่อครู่ อันโตนีโอ้ได้ยินดังนั้น จึงรีบกดลิฟต์ขึ้นไปหาผู้เป็นนาย พอขึ้นมาถึงชั้นบนสุด อันโตนีโอ้เดินเข้าไปในเพนต์เฮาส์ของเจ้านาย ก็เห็นประตูห้องนอนเปิดทิ้งเอาไว้ และเห็นอีกฝ่ายนอนกอดหมอนหลับตาพริ้ม เขาชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเข้าไปสะกิดผู้เป็นนายให้ตื่น “บอสครับๆ ตื่นก่อนครับ” “อื้อ! มีอะไร? แล้วเข้ามาในห้องได้ไงวะ” ออร์แลนโด้งัวเงียลืมตาตื่นขึ้นมามอง ก็เห็นมือขวายืนอยู่ข้างๆ เตียง เลยเอ่ยถามอย่างมึนงงก่อนจะรีบควานหาคนที่นอนข้างๆ เพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าให้เธอสักชิ้น แต่ทว่า...เขากลับพบเพียงความว่างเปล่า จึงรีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงอย่างตกใจ! “ให้ตายสิ! เธออยู่ไหนพีเค!” ออร์แลนโด้เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด พร้อมกับจ้องหน้ามือขวาคนสนิทอย่างไม่พอใจ เมื่อรู้ว่าสาวน้อยที่ตนนอนกอดอยู่หายไป “เมื่อกี้ตอนที่ผมเข้ามา พนักงานบอกว่าเธอออกไปแล้ว และก็ใส่แค่เสื้อเชิ้ตของบอส...เอ่อ...ไปแค่ตัวเดียวครับ!” อันโตนีโอ้รายงาน “สั่งคนออกตามหาเธอเดี๋ยวนี้ ไปดูที่กล้องหน้าวิลล่า ว่าเธอขึ้นแท็กซี่คันไหนไป ตรวจดูป้ายทะเบียนรถ หาทุกอย่างที่จะตามตัวเธอให้ได้ภายในหนึ่งชั่วโมง!” ออร์แลนโด้สั่งการเสียงเข้ม “ครับ!” อันโตนีโอ้รับคำสั่งก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไป ชายหนุ่มลงจากเตียงเดินตรงไปห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำชำระร่างกายอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ใส่เสื้อผ้าและรีบลงมายังล็อบบีของโรงแรม ‘อย่าให้เจอนะแม่ตัวดี เขาจะจับขัง ไม่ให้เห็นเดือนเห็นดาวเลยคอยดู! เธอทำให้เขารู้สึกแย่ ที่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า...เธอหายไป ไม่สิ! เธอทิ้งเขา พระเจ้า! ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทิ้งเขามาก่อน เธอปฏิเสธเขา สาดค็อกเทลและตบหน้าเขา เธอเป็นผู้หญิงคนแรก ที่ได้รับเกียรติให้นอนบนเตียงของ เขา และยังกล้าหนีเขาไปอีก หึ! เดี๋ยวเถอะ! พ่อจะจัดหนักให้คลานลงจากเตียงไม่ไหวเลยคอยดู เมื่อคืนเขาน่าจะใส่กุญแจมือเธอไว้ซะก็สิ้นเรื่อง’ ออร์แลนโด้นั่งคาดโทษสาวเจ้าอยู่ในใจ ขณะที่รอให้อันโตนีโอ้ตรวจดูกล้องวงจรปิดของวิลล่า หลังจากที่รถแล่นออกจากสกาล่ามาได้สักพัก คนขับแท็กซี่ก็จอดรถ แล้วหันมาถามหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านหลังเบาะอย่างรู้สึกเป็นห่วง เพราะตอนที่เธอเปิดประตูรถเข้ามานั่งแล้วเร่งให้ตนออกรถ ทั้งสภาพการแต่งตัว สีหน้าที่เหมือนว่ากำลังหนีใครอยู่นั้น ทำให้ตนอดสงสัยไม่ได้ว่ากำลังมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเธอ “หนูโอเคไหม... มีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้หรือเปล่า” คำพูดของชายแปลกหน้าที่เอ่ยถาม ทำให้แพรณาราถึงกับปล่อยโฮออกมาทันทีอย่างไม่อาย “ฮือๆๆๆ” คนขับแท็กซี่รีบยื่นกระดาษทิชชูส่งให้อย่างรู้สึกสงสาร “ฮึก! หนูไม่เป็นไรแล้วค่ะ... ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง แค่เจอเรื่องแย่ๆ มานิดหน่อย” เธอเอ่ยขอบคุณอย่างซาบซึ้งใจ หลังจากที่ปล่อยโฮมาได้ ครู่หนึ่ง คนขับแท็กซี่พยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะทำหน้าที่ขับรถพาสาวน้อยมาส่งยังที่พัก “ขอบคุณมากๆ ค่ะ” แพรณาราล้วงค่าโดยสารส่งให้คนขับ “เอาเป็นว่าครั้งนี้ลุงให้นั่งฟรีแล้วกัน ไม่ต้องคิดมากนะหนู ชีวิตคนเรามีทั้งเรื่องที่ดีและเรื่องที่เลวร้าย เข้มแข็งเข้าไว้นะ” คนขับหันมาบอกพร้อมกับยิ้มให้กำลังใจสาวน้อยตรงหน้า ที่อายุคงราวๆ กับบุตรสาวของตน “คุณลุงชื่ออะไรคะ หนูชื่อมิกิค่ะ” แพรณาราทึ่งในความมีน้ำใจของคนต่างบ้านต่างเมืองที่เธอได้พบเจอ “ลุงชื่อจอห์นจ้ะ ลุงขับอยู่แถววิลล่าที่หนูออกมาเมื่อกี้แหละ ว่างๆ ถ้าผ่านไปแวะทักทายลุงด้วยนะมิกิ” จอห์นบอกสาวน้อย ก่อนจะขับรถกลับไปรอรับลูกค้าที่สกาล่า วิลล่า ต่อ แพรณารามองตามอย่างซาบซึ้งใจ ก่อนจะเดินเข้าไปยังหอพักของเธอด้วยสีหน้าเศร้าๆ Scala Villa… หลังจากที่อันโตนีโอ้ตรวจสอบดูกล้องไม่ถึงสิบนาทีก็เจอแท็กซี่คันหนึ่งที่รับสาวน้อยขึ้นรถไป จึงหันไปจะบอกผู้เป็นนาย แต่แล้วก็บังเอิญเห็นแท็กซี่คันดังกล่าวแล่นเข้ามาจอดที่ด้านหน้าวิลล่าพอดี “ครับบอส! รถแท็กซี่คันนั้นครับ” อันโตนีโอ้บอก ออร์แลนโด้ที่นั่งกุมขมับอยู่หันไปมอง ก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินออกไปหาแท็กซี่ที่จอดอยู่ด้านหน้า “เมื่อกี้คุณไปส่งผู้หญิงคนหนึ่งมาใช่ไหม เธอใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวออกมาจากวิลล่า เมื่อราวๆ ชั่วโมงก่อน” ออร์แลนโด้เอ่ยถามอย่างร้อนรน “เอ่อ...คุณเป็นใครเหรอครับ” จอห์นเอ่ยถามชายตรงหน้าอย่างหวาดระแวง แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกคุ้นๆ หน้าของอีกฝ่าย เพราะเห็นเข้าๆ ออกๆ ที่นี่บ่อยๆ “ผมเป็นเจ้าของสกาล่าที่นี่ และเธอก็เป็นผู้หญิงของผม บอกมาว่าตอนนี้เธออยู่ไหน!” ออร์แลนโด้ถามเสียงเย็น พยายามข่มอารมณ์ที่ถูกถามกลับด้วยน้ำเสียงที่เหมือนเขาเป็นผู้ร้าย “ผมเห็นสภาพของเธอตอนออกมาจากวิลล่า เธอดูราวกับผู้หญิงที่...ถูกข่มขืน! พอผมถามเธอว่าเธอโอเคไหม? เธอเอาแต่ร้องไห้ เหมือนกับว่าเพิ่งเจอเรื่องที่ทำให้เจ็บปวด หรือแย่มากๆ มา ถ้าเธอเป็นผู้หญิงของคุณจริง ช่วยบอกผมหน่อยสิว่าทำไม! เธอถึงได้วิ่งออกมาในสภาพนั้นครับ?” จอห์นอดอึ้งไม่ได้ ที่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าคือเจ้าของที่นี่ แต่สภาพของสาวน้อยเมื่อครู่ ทำให้ตนต้องเอ่ยถามอีกฝ่ายตรงๆ แม้จะแอบหวั่นใจกับท่าทางดุดันของอีกฝ่ายอยู่ไม่น้อยก็ตาม “โอเค!! เธอเป็นเมียผม เราเข้าใจผิดกัน ตอนนี้ผมต้องหาเธอให้พบ และคุณต้องบอกมาเดี๋ยวนี้ว่าพาเธอไปส่งที่ไหน!” ออร์แลนโด้เอ่ยออกมาเสียงดัง เพราะเริ่มจะทนไม่ไหวที่คนขับแท็กซี่พูดว่า สภาพของเธอเหมือนถูกข่มขืน มันทำให้เขารู้สึกเจ็บจี๊ดอย่างบอกไม่ถูกกับคำกล่าวหานั้น! สิ้นเสียงประกาศิตที่ได้ยินกันทั้งล็อบบี เหล่าบอดี้การ์ดและพนักงานที่อยู่ใกล้ๆ ต่างช็อกกันถ้วนหน้า ว่าเกิดอะไรกับผู้ชายที่หวงแหนอิสรภาพ เมียงั้นหรือ? แค่ผู้หญิงของผมเมื่อครู่ ก็อึ้งกันไปรอบหนึ่งแล้ว เพราะปกติจะชินกับมาดดุๆ นิ่งขรึม แต่นี่กลับดูร้อนรนและหลุดอารมณ์ร้ายออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ “เอ่อ... เธอให้ผมไปส่งที่ D.C.B หอพักมาครับ” เพราะสีหน้าและแววตาของผู้ชายตรงหน้า บ่งบอกว่าทุกคำที่พูดมาเป็นเรื่องจริง ทำให้จอห์นต้องจำใจบอกออกไป เพราะลึกๆ ก็แอบเกรงกลัวอิทธิพลของโรคาซานเดอร์อยู่ไม่น้อยเช่นกัน! “ขอบใจ! พีเคให้รางวัลเขา!” ออร์แลนโด้บอก “ครับ” มือขวาคนสนิทรับคำ ขณะที่จอห์นได้ยินคำสั่งการให้รางวัลก็ถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก! “นายอยู่รอนี่ แล้วก็ให้คนขึ้นไปทำความสะอาดที่ห้อง ต้องเสร็จก่อนฉันกลับมา อ้อ! เตรียมอาหารขึ้นไปรอไว้ด้วย” ออร์แลนโด้สั่งเสร็จก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ตามด้วยรถของบอดี้การ์ดอีกสามคัน ที่ตามไปดูแลความปลอดภัย ขณะที่แพรณาราเดินผ่านล็อบบีชั้นล่าง เข้าไปข้างในหอพัก เธอก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นคาทอร์ ผู้ชายสารเลวที่เคยจะข่มขืนเธอ โดยที่ป้าอย่าง... แขไขก็เอาแต่ใช้แต่เงินของพ่อกับแม่เธอไปถลุงในบ่อนแทบทุกวัน ไม่ได้สนใจว่าสามีของตัวเองจ้องจะทำอะไรกับเธอบ้าง พฤติกรรมของแขไขทุกอย่าง ทั้งคำพูดและวาจาที่เอื้อนเอ่ยกับเธอราวกับชิงชังมานาน แถมยังชอบขู่ให้เธอเซ็นเบิกเงินในบัญชีของบิดาออกมาใช้เป็นจำนวนมาก โดยโกหกว่าจะเอาเงินไปหมุนในบริษัท แต่เธอรู้ดีว่าจริงๆ แล้ว แขไขเอาเงินไปเล่นในบ่อนกาสิโน! ครั้งสุดท้ายที่เธอทนไม่ไหว แล้วตัดสินใจหนีออกมา เพราะคาทอร์แอบย่องเข้ามาในห้องนอนตอนที่เธอหลับอยู่ หวังจะข่มเหง ขืนใจ แต่โชคดีที่เธอคว้าแจกันตรงหัวนอน ฟาดเข้าที่หัวของอีกฝ่ายจนสลบ จากนั้นเธอก็รีบเก็บเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ที่สำคัญทั้งหมดลงในกระเป๋า แล้วหนีออกมาจากขุมนรกแห่งนั้น! แต่วันนี้...ไอ้แก่ตัณหากลับนั่น กำลังนั่งยิ้มให้เธอตรงด้านหน้าล็อบบีพร้อมกับลูกน้องอีกสี่คน ซึ่งเดาว่าคงเตรียมมาลากตัวเธอกลับ ‘ให้ตายสิ นี่มันวันอะไรเนี่ย! หนีเสือปะจระเข้จริงๆ เฮ้อ...พระเจ้า! มีอะไรที่แย่กว่านี้อีกไหม!’ เธอตัดพ้อโชคชะตาอย่างน้อยใจ “สวัสดีมิกิ ไม่เจอกันนานเลยนะ คิดถึงลุงบ้างไหมจ๊ะ?” คาทอร์เอ่ยถามพลางใช้สายตาสำรวจเรือนร่างที่เขาหวังจะได้ครอบครองมานาน “คิดสิ! คิดว่าเมื่อไหร่คนอย่างแกจะตายๆ ไปซะที” แพรณาราบอกอย่างเหลืออด เธอเจอแต่เรื่องแย่ๆ มาพอแล้วและตอนนี้เธอจะไม่ทนต่อไป แม้แต่วินาทีเดียว! “หึ! เดี๋ยวนี้ปากเก่งขึ้นเยอะเลยนะ เอาตัวไปขึ้นรถ!” คาทอร์หันไปสั่งลูกน้องที่มาด้วย “ครับ” ชายฉกรรจ์ทั้งสี่ต่างรีบตรงเข้ามาจับหญิงสาวทันที “กรี๊ดดดด ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!” แพรณาราส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากคนที่อยู่รอบๆ ผู้ชายสองคนวิ่งเข้ามาจะช่วย แต่ดันถูกคาทอร์ยกปืนขึ้นพร้อมกับข่มขู่สำทับว่า “ใครเสือกกูยิงทิ้งแน่” “แกจับเธอไปทำไม! แจ้งความเลย!” ผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่หอพักเดียวกับแพรณาราเอ่ยขึ้น และตะโกนบอกให้เจ้าของตึกโทร. ไปแจ้งความกับตำรวจ “ปล่อยฉันนะ! ไอ้สารเลว! ปล่อย!” แพรณาราโวยวายอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่ลูกน้องของคาทอร์กำลังจะผลักเธอให้เข้าไปในรถตู้ “กูบอกแล้วนะ! ว่าใครเสือก กูจะยิงทิ้งให้ดู!” คาทอร์เล็งปืนไปที่เจ้าของตึกซึ่งกำลังกดมือถืออยู่ พร้อมกับทำท่าจะเหนี่ยวไกออกไป ทำให้ชายอีกสองคนและเจ้าของตึกหน้าสลดวูบ เมื่อเห็นปลายกระบอกปืนเล็งมา “แน่จริง! มึงก็ลองยิงกูดูสิ!” ออร์แลนโด้ที่ยืนอยู่ด้านหลังของคาทอร์ เอ่ยเสียงเย็น แพรณาราหันไปมองตามเสียง พอเห็นว่าเป็นออร์แลนโด้เท่านั้น น้ำตาของเธอก็ไหลทะลักออกมาราวกับเขื่อนแตก “มึงเป็นใคร มาเสือกเรื่องของกูทำไม!” คาทอร์เอ่ยถามเสียงดัง ‘ใครวะไอ้เด็กนี่ หน้ามันคุ้นๆ แต่นึกไม่ออกเหมือนเคยเห็นที่ไหน’ “กูชื่อออร์แลนโด้ โรคาซานเดอร์ เป็นสามีของมิกิ แค่นี้พอจะเสือกได้ไหม?” ออร์แลนโด้ตอบกลับเสียงดัง ทำเอาทุกคนที่ได้ยินต่างอึ้งไปตามๆ กัน ‘ก็ไหนบอกว่าจะเขี่ยเธอทิ้งทันทีไง’ แพรณาราแอบท้วงในใจ ทั้งๆ ที่เธอเพิ่งจะแสดงท่าทางดีใจที่เห็นอีกฝ่ายออกไปเมื่อครู่ “กูไม่เชื่อ! กูเป็นลุงของมิกิ!!” คาทอร์สวนกลับเสียงดัง ‘สามีงั้นเหรอ? ไม่จริง! นังเด็กนี่จะทันมีตอนไหน เพราะคนที่ให้ตามสืบบอกว่าเธอพักอยู่คนเดียว และก็ไม่ได้คบหาชายใด เขาเลยพาคนมาดักรอเพื่อจะพาตัวกลับ อ๊ะ! หรือว่าไอ้เด็กนี่มันจะโกหก!’ “ก็แหกตาดูที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอสิ! แล้วก็ปล่อยเมียกู! ไม่อย่างนั้นพวกมึงทุกตัวได้ตายอย่างหมาข้างถนนแน่ๆ” ออร์แลนโด้เอ่ยเสียงเข้ม ก่อนจะชี้นิ้วไปที่คาทอร์และชายอีกสี่คน “ไอ้เด็กนี่มันเป็นใครวะ?” คาทอร์มองแหวนเพชรบนนิ้วนางข้างซ้ายของแพรณารา ก่อนจะสบถออกมาอย่างหัวเสีย กับขนาดของเพชรเม็ดใหญ่ ที่บ่งบอกว่าคนที่กำลังทำกร่างอยู่ตอนนี้ไม่ธรรมดา! แถมยังซื้อแหวนเพชรยี่ห้อดังที่เปิดประมูลไปเมื่อเดือนก่อนมาได้ แสดงว่าต้องรวยมาก “นะ...นายครับ!” ลูกน้องของคาทอร์เอ่ยเรียกผู้เป็นนาย ก่อนจะใช้นิ้วชี้ไปยังแสงเลเซอร์สีแดง ที่กำลังส่องมายังหัวของทุกคนตอนนี้ “ทุกคนที่นี่...ไม่มีใครไม่รู้จักกู และทุกคนรู้ดี ว่าคนอย่าง ออร์แลนโด้ไม่เคยพูดเล่น ถ้าจะลอง ก็จะจัดให้ เพราะเรื่องนี้...เป็นเรื่องที่กูถนัดที่สุดในชีวิต!” ออร์แลนโด้เอ่ยก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากอย่างสมเพชชายแก่กับลูกน้องกระจอกๆ อีกสี่คน ที่ออกอาการกลัวจนลนลาน “ผู้ชายคนนี้คือบุตรชายคนรองของเลโอนาดท์ มาเฟียใหญ่นะครับนาย” ลูกน้องของคาทอร์สะกิดเตือน “จะใหญ่สักแค่ไหนวะ!” คาทอร์เอ่ยถามอย่างหงุดหงิดที่โดนเด็กเมื่อวานซืนประกาศศักดาแสดงอำนาจต่อหน้า “ก็ใหญ่ขนาดที่ รัสเซีย อิตาลี อเมริกา ยังไม่กล้าแตะเลยน่ะสิครับ” โจอี้รีบบอก เพราะรู้กิตติศัพท์ของเลโอนาดท์ มาเฟียใหญ่เลือดผสม ระหว่าง รัสเซีย อิตาลี ตุรกีและไทยเป็นอย่างดี แถมอีกฝ่ายยังรวยติดหนึ่งในห้าของโลก อิทธิพลด้านมืดนั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะดังกระฉ่อนเป็นที่รู้จักไปทั่วในหมู่มาเฟียเลยทีเดียว! “เชี่ยเอ๊ย!” คาทอร์ถึงกับสบถออกมาอย่างหงุดหงิด ‘อุตส่าห์หาจนเจอแต่ต้องหลุดมือไปอีก ฮึ่ย!’ แพรณารามองที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองอย่างรู้สึกมึนงง ‘พระเจ้า! เขาสวมให้เธอตอนไหนกัน?’ การ์ดถือปืนเดินเรียงหน้าเข้ามาจากด้านหลังของออร์แลนโด้ ประมาณสิบกว่าคน พร้อมกับยกปืนเล็งมาที่คาทอร์กับลูกน้อง “ปล่อยมิกิซะ!” คาทอร์กัดฟันบอกลูกน้องของตนเองอย่างแค้นใจ “มิกิ...มานี่ที่รัก” ออร์แลนโด้อ้าแขนรอรับ แพรณาราลังเลนิดหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย เพราะเธอจะไม่มีวันกลับไปกับไอ้แก่นั่นอย่างเด็ดขาด! “ผมขอโทษ” ออร์แลนโด้โอบกอดสาวเจ้าไว้แน่น แพรณาราได้ยินถึงกับน้ำตาไหลออกมาอีกครั้งกับคำขอโทษของคนเถื่อน มันทำให้เธอรู้สึกว่าอ้อมกอดของเขามันอบอุ่น แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่พรากสิ่งมีค่าของเธอไปก็ตาม! ออร์แลนโด้ช้อนอุ้มร่างบางขึ้น แล้วพาเดินไปยังแอสตันมาร์ตินที่จอดอยู่ แล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นเหล่าบอดี้การ์ดก็ทยอยขับตามออกไปคุ้มกัน คาทอร์จ้องมองรถที่แล่นออกไปจนลับสายตา ก่อนจะสบถออกมาอย่างหัวเสียและเจ็บใจที่ต้องยอมปล่อยให้แพรณาราไปกับอีกฝ่าย “อย่าเผลอแล้วกัน กูเอาคืนมึงแน่!” คาทอร์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคียดแค้นก่อนจะสั่งลูกน้องให้ขับรถกลับ Scala Villa… หลังจากที่ออร์แลนโด้ขับรถออกมา แพรณาราก็เอาแต่มองข้างทาง จนกระทั่งเผลอหลับไป พอรถแล่นเข้ามาจอดที่ด้านหน้าวิลล่า อันโตนีโอ้ที่ยืนรออยู่ รีบเปิดประตูทางเข้าให้ผู้เป็นนายอุ้มสาวเจ้าเดินผ่านล็อบบี เหล่าพนักงานต่างพากันมองตาค้างอีกครั้ง กับการกระทำของเจ้าชายน้ำแข็งที่ดูใส่ใจและอ่อนโยนอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน ออร์แลนโด้อุ้มหญิงสาวเดินตรงไปยังลิฟต์ที่คนสนิทกดรอ ก่อนจะหันไปเอ่ยถามอีกฝ่าย “ที่สั่งเรียบร้อยใช่ไหม อาหารขึ้นไปหรือยัง” “เรียบร้อยแล้วครับ อาหารจะพร้อมในอีกห้านาที เดี๋ยวพนักงานจะยกขึ้นไปครับ” อันโตนีโอ้บอกด้วยสีหน้ายิ้มๆ ‘ตั้งแต่ติดตามทำงานมา เพิ่งจะเห็นอาการที่ผู้เป็นนายปฏิบัติกับผู้หญิงแปลกไปก็วันนี้ อาจจะเป็นเพราะเลือดของสาวพรหมจรรย์ที่ติดอยู่บนผ้าปูที่นอนที่เมดรายงานก็ได้ ที่ทำให้เจ้านายเขาทั้งหวงทั้งห่วงใยสาวเจ้ามากมายขนาดนี้’ “ดีมาก! กระเป๋าของมิกิอยู่ในรถ ในนั้นมีกุญแจห้อง ไปขนของใช้และเสื้อผ้ามาให้หมด เพราะเธอจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่กับฉัน อ่อ! แล้วให้คนหาเสื้อผ้าผู้หญิงและชุดชั้นในมาด้วยสักห้าสิบชุด ไซส์ 36-21-31!” ออร์แลนโด้สั่งการ “ครับบอส!” อันโตนีโอ้ตอบรับยิ้มๆ ก่อนจะรีบโทร. สั่งชุดชั้นในและเสื้อผ้าสวมใส่แบรนด์ดังให้นำมาส่งที่สกาล่าด่วน! จากนั้นก็ส่งการ์ดไปขนเสื้อผ้าของสาวเจ้ามายังห้องพักของผู้เป็นนาย ชั้นบนสุดของสกาล่า... ออร์แลนโด้เดินตรงไปที่ห้องนอน พร้อมกับวางสาวเจ้าลงบนเตียงอย่างเบามือ จากนั้นมองสำรวจเรื่อนร่างบอบบางอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจปลุกสาวเจ้าให้ตื่นขึ้นมาอาบน้ำ และไปทานข้าวด้วยกัน “มิกิ! มิกิ! ตื่นเร็วคนดี!” ออร์แลนโด้เอ่ยเรียกพร้อมกับหอมที่แก้มนวลเบาๆ ไปทีหนึ่ง อย่างอดใจไม่ไหว หญิงสาวขยับตัวนิดหนึ่งแล้วทำท่าจะหลับต่อ “ถ้าไม่ตื่น! ผมจะกินคุณอีกซักสองสามรอบแทนข้าวไปเลยดีไหม หืม!” ออร์แลนโด้จ้องมองอะไรต่อมิอะไร ที่ล่อตาล่อใจทุกครั้งที่สาวเจ้าหายใจเข้าออก เอ่ยเสียงเข้ม “อื้อ! ตื่นแล้วค่ะ ว้าย!!” แพรณาราบอกเสียงงัวเงีย ก่อนจะตกใจที่อยู่ๆ อีกฝ่ายอุ้มเธอขึ้น แล้วพาเดินตรงไปยังห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเกือบอดใจไม่ไหว เพราะเสื้อเชิ้ตของตัวเองที่สาวเจ้าใส่อยู่ ชายเสื้อมันร่นขึ้นมาอยู่บนหน้าท้องแบนเรียบ ทำให้ลูกชายของเขาปั่นป่วนขึ้นมาทันทีทันใด ‘ให้ตายสิ! เมื่อคืนตั้งหกรอบ ตอนนี้ก็ยังรู้สึกต้องการอีกนี่เขากลายเป็นพวกไม่รู้จักพอไปแล้วหรือไง! ทำไมต้องมีอารมณ์ ทุกครั้งที่อยู่ใกล้กับเธอด้วยวะ? หรือว่าเธอจะเป็นแม่มด ถึงทำให้เขาหลงได้ขนาดนี้ ยิ่งเธอทำตัวน่ารักว่านอนสอนง่าย เขาก็ยิ่งอยากจะเข้าไปในตัวเธอ สัมผัสตรงนั้นตรงนี้ เธอทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง แถมยังทำอะไรบ้าๆ พระเจ้า! นี่เขาจะทำตัวเหมือนพี่ชายของเขาหรือเปล่านะ!’ ชายหนุ่มเริ่มหวาดหวั่นกับการกระทำของตัวเองที่เริ่มจะคล้ายกับแพททริกสันเข้าไปทุกที ในห้องน้ำขนาดใหญ่มีหมอกไอลอยขึ้นบางๆ จากอ่างจากุซซี่ ที่มีสายน้ำอุ่นๆ ไหลวนไปมา ออร์แลนโด้รีบจัดการถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวที่สาวเจ้าใส่ออก ท่ามกลางเสียงประท้วงและสายตาไม่พอใจ “ว้าย!” แพรณารารีบยกมือขึ้นปิดตรงนั้นตรงนี้ให้พ้นสายตาของคนตรงหน้า ที่แม้จะทำท่าเบือนหน้าหนี แต่ก็ไม่วายแอบเหลือบหันมามองเป็นพักๆ จนเธอรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “ให้เวลาสิบนาที ถ้านานกว่านี้ เดี๋ยวผมจะเข้ามาอาบให้ เข้าใจนะ!” ออร์แลนโด้บอกเสียงเข้ม ก่อนจะรีบเดินออกไปอย่างตัดใจเขาไม่อยากจะหักหาญน้ำใจของสาวเจ้าจนเกินไป กลัวเธอจะมองว่าหื่น หรือคิดว่าเขาเป็นพวกบ้ากามไปซะก่อน! พอชายหนุ่มออกไป แพรณาราก็รีบวิ่งไปกดล็อกประตู และรีบอาบน้ำอย่างรวดเร็ว พออาบเสร็จก็เดินแกมวิ่งออกมาที่ห้องนอน เพราะไม่ไว้ใจคนหื่นสักเท่าไหร่ เธอมองเสื้อเชิ้ตที่วางอยู่บนเตียงพร้อมกับกางเกงบ็อกเซอร์สีขาวขาสั้นก็เดาว่าอีกฝ่ายคงเตรียมเอาไว้ให้ จึงรีบหยิบขึ้นมาสวมใส่ แม้จะรู้สึกวาบหวิว และเขินอายเพราะไม่ได้ใส่ชั้นในก็ตาม จากนั้นแพรณาราก็รีบออกไปข้างนอก เพราะท่าทางที่ไม่น่าไว้ใจ เมื่อครู่ ทำให้เธอรู้สึกไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะพูดและทำดีด้วย ก็ตาม แต่เธอก็ยังรู้สึกกลัวเขาอยู่ดี!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more