บทที่13
ในที่สุดก็ถึงวันที่รั่วซีกังวลมากใจที่สุด ตระกูลเฟิงแขวนผ้าสีขาวไปจนทั่วทั้งจวน ทุกคนมีสีหน้าเศร้าหมอง ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วต่างเตรียมตัวเข้าสู่สภาวะพร้อมรบต่างหาก
หญิงสาวนั่งอยู่หน้าโลงของคนที่นางไม่รู้จัก ในนั้นมีศพที่ทุกคนรอให้สลายนอนแน่นิ่งอยู่ ส่วนตัวของเฟิงห่าวอี้ตอนนี้รั่วซีก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปอยู่ที่ไหน
หน้าที่ของหานรั่วซีมีเพียงแค่ทำให ้พรรคฉือเชื่อว่านางทำงานสำเร็จ แม้ว่ามันจะผ่านมาสักพักแล้วก็ตาม
และทั้ง ๆ ที่คิดว่าคนพรรคฉือจะอยู่เงียบ ๆ และให้นางติดต่อไปเอง แต่กลับไม่ได้เป็นเช่นนั้น เมื่ออยู่ดี ๆ ก็มีคนจำนวนหนึ่งบุกเข้ามาถึงเรือนด้านใน
“ข้ามาคารวะศพ” ใบหน้าที่รั่วซีจำได้ดี ทำให้หญิงสาวตระหนกคนคนนี้คือคนที่ฆ่านาง แต่นี่มันก็สร้างความสับสนเพราะใบหน้านี้ก็คือใบหน้าของเฟิงห่าวอี้ด้วยเช่นกัน
“คุณชายเคารพกันด้วยเจ้าค่ะ ท่านเป็นใครกันเจ้าคะ คุณชายของพวกเราเพิ่งสิ
