FOREVER รักนิรันดร์ 14
“วันนี้คุณคามิลมากินข้าวด้วยนะลูก” ช่วงสายของวันที่เราสามพี่น้องเดินงัวเงียเกินลงมาที่ชั้นหนึ่งของบ้านพ่อก็รีบเอ่ยบอกพร้อมกับสายตาของแขกทั้งสองคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาห้องรับรอง
“...” ฉันจ้องมองแขกของพ่อนิ่ง ๆ ไม่ได้พูดหรือตอบอะไร
“ครับพ่อ สวัสดีครับคุณคามิล”
“สวัสดีวันนี้รบกวนด้วย” คุณคามิลบอกกับอุ่นใจ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกได้ว่าเขากำลังจ้องฉันด้วยความตลกกันนะ หรือฉันใส่เสื้อผ้าตลกเหรอ?
ก้มมองตัวเองแล้วก็ปกตินะเสื้อยืดกางเกงขาสั้น ไม่มีอะไรผิดแปลกเลยสักนิดหรือบางทีฉันอาจจะคิดมากเกินไปก็ได้
“แล้วนี่จะไปไหนกัน”
“ไปหน้าหมู่บ้านครับ น้องอยากซื้อขนม” อุ่นใจตอบพ่อพร้อมกับเราสามพี่น้องที่เดินต่อแถวกันผ่านไปยังหน้าประตูบ้านโดยมีอุ่นใจเดินนำอยู่ด้านหน้าสุด ระหว่างที่ตอบพ่อก็หยิบรองเท้าของความสุขมาส่งให้ฉัน ฉันรับมาก็ส่งให้ความสุข ก่อนที่อุ่นใจจะหยิบรองเท้าฉันส่งมาให้ฉันบ้าง
