FOREVER รักนิรันดร์ 11
“ทำหน้างอแง” คนที่นั่งอยู่ก่อนแล้วและกำลังดูงานอะไรของเขาสักอย่างเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับปรายตามองฉันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“ก็ไม่ได้อยากไปนี่คะ”
“ก็เคยบอกว่าอยากไป...”
“ไม่เคยบอกอะไรสักหน่อยค่ะ คุณมั่วแล้ว” ฉันเถียงกลับไปแทบจะทันที เพราะมั่นใจว่าตัวเองไม่เคยพูดหรือบอกอะไรอีกฝ่ายเลยสักอย่างว่าอยากจะไปที่ไหน มีแต่เขานี่แหละที่ชอบพาฉันไปนั่นไปนี่ ไปกินข้าวบ้าง เดินเล่นบ้าง หรือบางวันช่วงเย็น ๆ เขาก็พาไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ
และถึงแม้ดูเหมือนจะมีกิจกรรมด้วยกันเยอะแยะไปหมดแต่ระหว่างเรานั้น น้อยมากที่เราจะพูดคุยกัน แต่ถึงแม้เราจะไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากแต่เหมือนอีกฝ่ายนั้นจะรู้ใจฉันไปเสียหมด ทั้งอยากกินอะไร อยากได้อะไร ฉันไม่ต้องเอ่ยบอกเลยสักอย่าง
“จำไม่ได้เอง”
“อะไรนะคะ?” จากที่กำลังเหม่อ ๆ และบ่นอีกฝ่ายในใจอยู่นั้น คนข้าง ๆ ก็พูดขึ้นมาเบา ๆ เป็นฉันที่ฟังไม่ชัดจึงทวนถามเขา
