มีนานั่งมองคนที่ดูแลอาหารการกินให้เธออยู่ในครัว ตลอดหลายวันที่ผ่านมานี้หญิงสาวไม่ได้ทำขนมไปส่งที่ร้าน เพราะอาการข้อเท้าของเธอยังไม่ดีขึ้นซึ่งคาดว่าต้องเวลาอีกหลายวันกว่าจะกลับมาเป็นปกติ
"เอาเงินมาจากไหนเหนือฟ้า"
มือเล็กวางเท้าลงบนคางพร้อมเอ่ยถามออกมาด้วยความอดสงสัย ในทุกวันชายหนุ่มจะออกไปซื้ออาหารมีราคามาเต็มไปหมด รวมไปถึงของใช้อื่นๆ อีกมากมาย
"บอกแล้วไงว่าพอมีอยู่บ้าง"
"ที่นายหายไปวันนั้น คงไม่ได้ไปยืมเงินเพิ่มมาใช่ไหม"
"อืม ไม่กล้าไปยืมใครหรอก"
เหนือฟ้าลอบถอนหายใจออกมาด้วยความเอือมระอา เขาอยากจะเดินเข้าไปเคาะหน้าผากของคนตัวเล็กเสียเหลือเกิน นานๆ ครั้งที่มาเฟียทรงอิทธิพลอย่างเขามีความคิดอยากจะเปย์สาว ทว่าคุณเธอก็เอาแต่ขัดไม่หยุด
"ซื้อสตอเบอรี่มาให้เธอด้วยนะ"
มีนากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากหลังเห็นอย่างนั้น ภาพวันที่เราทั้งสองประกบจูบกันอย่างเร่าร้อนยังคงหลอกหลอนเธอไม่หาย แถมสัมผัส
