"อาไทม์ก็รู้ว่าเอยทำไม่เป็น อาจะแกล้งเอยอีกทำไม"
"ออ...เธอเลยแกล้งฉันคืนด้วยการทำอาหารหมาให้ฉันงั้นสิ จะบอกอะไรให้รู้ว่าหมามันยังไม่กินเลยเอย...ไม่มีหมาแมวที่ไหนมันกินขมิ้นทอดทั้งแง่งผสมข่าทั้งกอแบบนี้หรือเว้ย! แล้วนี่มันปลาทูไม่ใช่ปลากรายสมองฟ่อรึไง!!"
เพล้ง!!! "ว้าย!!!" ร่างเล็กถอยครูดเอามืออุดหูโดยอัตโนมัติเมื่ออาหารทุกอย่างที่หล่อนเพียรปรุงมันขึ้นมาถูกกวาดทิ้งจากโต๊ะหล่นเกลื่อนพื้น
"ไปทำมาใหม่!!! ทำจนกว่าฉันจะกินได้ไม่อย่างนั้นเธอเจอดีแน่"
"อาไทม์บ้า...อยากกินก็ทำเองสิ ให้เอยทำชาตินี้ก็คงไม่ได้กิน อยากทำอะไรก็เชิญเลยคนอย่างอาก็พาลพาโลได้ทุกอย่างนั่นแหละ" ภาวนาปาดน้ำตาเถียงปาวๆ ด้วยความโมโห คับแค้นใจจนอยากให้เขาจบทุกอย่างเสียตรงนี้ ไม่ต้องยืดเยื้ออยู่สร้างเวรก่อกรรมกันอีกต่อไป
"กล้าเถียงฉันเหรอ!!!"
"ไม่ไ
