Elis yoğun baş ağrısı ile gözlerini araladığında yüzüne süzülen güneş ışınlarına, gözlerinin alışmasını bekledi.
Beyaz perdenin ardından görünen orman manzarısına baktığında kendi odasında olduğunu anlamıştı.
Bir an beyninde çalan alarmlar, dün gece yaşadıklarını zaman şeridi gibi gözlerinin önüne sundu. Şok içinde kalbi teklerken gözlerini sıkıca yumdu.
Bacaklarının arasında bir şey hissettiğinde bu sefer telaşla gözlerini araladı ve bir elin varlığına şahit oldu.
Vuslat'ın uzun kaslı kollarını uzatmış eli kızın bacak arasından çarşafa değiyordu. Elis ne yapacağını bilemez halde gözleri orda takılı kalırken boynunda hissettiği sıcak nefes nabzını iyice arttırmıştı.
Kalkıp gitmek istiyordu ama Vuslat eğer uyanırsa onun yüzüne nasıl bakacağını bilememişti. Bir süre daha öyle kalırken V
