Siyah botların ıslak zeminde ki sesleri gecenin karanlığına karışıyordu. Bahçenin ışıkları yanıp yanıp sönerken önünü göremeyen adam ezbere bildiği evinin bahçe merdivenlerini çıktı. Son basamağına geldiğinde giriş kapısındaki kapı kilidindeki anahtarın pasına baktı. Ucunda asılı anahtarlığı daha önce gördüğünü hatırlıyordu ama nerden olduğunu karışık zihninde bir türlü canlanmamıştı. Kapıyı açmak için yönelirken elinin üstündeki çamura baktı. Kısa tırnaklarının arasına kadar kadar girmiş çamurlar beyaz gömleğinin her yerindeydi.
Vuslat beyaz gömlek hiç giymezdi, kendisine ait olmadığını biliyordu. Ne zaman giymişti, kimindi?
Elleri anahtarı çevirdiğinde kapıyı yavaşça aralamaya başladı. Gıcırtı ses evin içinde yankı yapmıştı. Gözleri salonu bulurken kanepeler yerinde değildi. Duvarlard
