บทที่17

1232 Words

องครักษ์เอกคาฟาลกระตุกยิ้ม เขาไม่ใช่คนโง่ แค่เพียงปรายตามองไปตามทิศทางที่บุญธิสาเอ่ยบอกเสียงหวานหยด เขาก็พอเดาได้แล้วกำลังจะเกิดอะไรขึ้น “เจ้าหนี้ตามมาดักทวงหนี้ถึงคอนโดเลยหรือไข่ตุ๋น” “จะยังไงก็ช่างเถอะค่ะ พี่คาฟาลคะ ช่วยเขี่ยๆ คนพวกนี้ไปให้พ้นทางหน่อยได้ไหมคะ” บุญธิสาตอบกลับทันควัน แต่ไม่ทันเอ่ยพูดอะไรต่อ ก็ต้องรีบกระโดดหลบอยู่ข้างหลังองครักษ์เอก ใช้เรือนกายล่ำสันของอีกฝ่ายเป็นดั่งชุดเกราะป้องกันตัว เมื่อชายฉกรรจ์ทั้งสามคนกำลังขยับตัวเดินตรงมาหาเธอ “เอาพวกมันให้น่วมเลยนะคะ” ตอนกระซิบบอก บุญธิสาแทบไม่กล้าโผล่หน้าออกมามองคนเหล่านี้ ขณะเดียวกันก็ลุ้นระทึกอยู่ในใจว่าองครักษ์เอกคาฟาลจะยอมช่วยเหลือเธออีกครั้งหรือเปล่า ทางด้านขององครักษ์หนุ่ม ซึ่งถูกสั่งให้ทำหน้าเป็นด่านหน้าปะทะกับนักเลงคุมบ่อน ได้แต่ถอนหายใจเฮือกๆ เจอกันครั้งแรกเขาก็ถูกบุญธิสาฝากรอยรักด้วยการแตะกล่องดวงใจเข้าอย่างจัง

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD