“คุณคาฟาลคะ ฉันหิวน้ำ กดน้ำให้ดื่มหน่อยได้ไหมคะ”
บุญธิสาเอ่ยบอกเสียงหวาน ขณะหันไปมองเจ้าของเรือนกายล่ำสัน ซึ่งกำลังก้าวลงบันไดตามเธอมาติดๆ
“หิวน้ำ ก็กดมาดื่มเองสิครับ อยากดื่มน้ำแร่ น้ำอัดลม ยี่ห้อไหนสีไหนก็เลือกได้ตามใจชอบเลยครับ”
รู้ทั้งรู้ว่าบุญธิสาไม่มีเงินติดตัวจนต้องหันมาทำตาปริบๆ อ้อนวอนให้เขาหยอดเหรียญกดเครื่องดื่มให้ แต่กระนั้นองครักษ์คาฟาลก็อยากแกล้งให้บุญธิสาโกรธเล่น
บุญธิสาทำเสียงฮึดฮัดอยู่ในลำคอ หากแม้มีเงินเพียงพอสำหรับค่าเครื่องดื่มที่แช่เย็นเจี๊ยบอยู่ในตู้ใบนี้ เธอจะไม่ออกปากเอ่ยขอร้องให้เปลืองน้ำลายเลย
“ก็อยากเลือกตามใจชอบเหมือนที่คุณบอกเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเงิน! คราวนี้เข้าใจหรือยังคะว่าทำไมฉันถึงไม่กดน้ำเอง”
“หิวน้ำยังงั้นหรือไข่ตุ๋น”
องครักษ์คาฟาลถามอย่างมีเลศนัย นัยต์ตาเต้นระริกมันวาบกับแผนการที่กำลังผุดขึ้นมาในหัวสมองอันชาญฉลาด
บุญธิสาพยักหน้าหง
