“ฝากพี่หินด้วยนะคะ พี่หินน่ารักใจดี น้องข้าวโชคดีมากค่ะที่ได้พี่หินไปครอง”
“อย่ามาแกล้งอวยยัยตัวแสบ พี่ไม่เชื่อเราหรอก แล้วนั่นใคร แฟนเหรอ”
ศิลาหันสายตาขึงขังมาจ้องวรฤทธิ์จนเขาต้องลอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ไม่คิดว่าตัวจริงของนักธุรกิจหนุ่มนามว่าศิลาจะมีสายตาคมเชือดเฉือนขนาดนี้
ดุฉิบหาย!
“สวัสดีครับพี่” ยกมือไหว้อีกฝ่ายอย่างอ่อนน้อม ระงับท่าทีที่เกร็งไว้สุดชีวิต ภายในใจหวาดหวั่นก็ช่าง แต่ภายนอกการแสดงออกคือต้องดูดีมีสง่าน่าเชื่อมั่น นั่นคือคอนเซ็ปต์ของวรฤทธิ์ล่ะ
“ยังไง” ศิลาหันสายตาคาดคั้นมาที่น้องสาวหลังจากรับไหว้คนที่คาดว่าน่าจะเป็นผู้ชายโชคร้ายที่ได้ยัยเชอรี่ไปครอง
“ไม่รู้” ว่าพลางหลบสายตาของเจ้าบ่าว กอดแขนเขาแล้วเอาหัวซุกเหมือนที่ชอบทำเมื่อตอนเป็นเด็ก
“อย่ามาทำเขิน ไปๆ ไปหาที่นั่ง กินข้าวกินปลา” ศิลายีผมคนที่ยังคงกอดแขนเขาอย่างประจบแรงๆ อย่างมันเขี้ยว
ไม่นานชลิตากับวรฤทธิ์ก็เดินไป
