มยุรีนั่งแปรงผมอยู่หน้ากระจกตามองภาพสะท้อนบนเตียง ชายวัยกลางคนตัวเล็กหัวล้านเลี่ยนนอนเปลือยกายเอกเขนกและมองดูเธออยู่เช่นกัน สายตาคู่นั้นแฝงความหื่นกระหายอย่างไม่มีที่หมดสิ้น
‘ยุ้งข้าวถัดไปของยุรี หึหึหึ...’
มยุรีแค่นยิ้มอยู่ในใจเพราะหากผิดจากไพโรจน์ นายแก้วผู้จำหน่ายวัตถุดิบรายใหญ่ของ KPP ก็น่าลุ้นไม่น้อย เพราะน้ำหนักเงินที่เขาจ่ายให้เธอนั้นมากกว่าที่ไพโรจน์ให้และไม่ว่าเธอจะร้องขออะไรเขาก็ให้ได้อย่างไม่มีบิดพลิ้ว แค่เธอต้องปรนเปรอและทำให้เขาครวญครางอย่างถึงใจเท่านั้น แต่จะให้ดีกว่านั้นก็คือ สภาพที่ดูไม่ได้เลยสักนิดของชายหัวล้านหากจะขอปันความหล่อของผู้จัดการ QA. มาสักนิด เธอคงจะมีความสุขมากกว่านี้ เพราะเวลาโลดแล่นอยู่บนแก่นกายชาย ใบหน้าที่เธอคิดถึงและทอดสายตาอย่างเชื้อเชิญนั้นไม่พ้นที่จะเป็นผู้จัดการ QA. เลยสักครั้ง และหากสักครั้งที่มันจะเป็นจริงจะสุดวิเศษได้ขนาดไหน
“ใจลอยคิดถึงใครครับย
