การพยายามหนีสัญชาตญาณมันทำได้ยากเหลือเกินในขณะที่สภาวะของร่างกายนั้นพร้อมอย่างเต็มที่ ความหิวกระหายที่มีอย่างมากล้น เมื่อมาพบอาหารที่น่ากินแต่ต้องอดใจอดทนอดกลั้นความหิวเพื่อรอคอยเวลารับประทานที่เหมาะสมมาถึง การปฏิเสธสิ่งที่ร่างกายเรียกร้องยามมองเห็นริมฝีปากบอบบางสีแดงระเรื่ออมยิ้มน้อยๆ นั้นอยู่ไม่ไกล ยามได้กลิ่นหอมจางๆ จากเนื้อตัวที่อยู่ใกล้กันขนาดนี้ ยามเห็นผิวเนื้อสีเลือดฝาดสดใสโผล่พ้นกระโปรงสั้นแค่เข่าแต่เมื่อเธอนั่งมันกลับไม่ยาวเท่าที่คิด
ความเจ็บจากรอยฟันขบกัดริมฝีปากตัวเองกับการผ่อนปรนลมหายใจเข้าออกเบาๆ เพราะต้องการสะกดเก็บและไม่อยากให้คนข้างๆ รู้สึก แม้จะช่วยสะกดกลั้นอาการไว้ได้บ้าง แต่เขากลับรู้สึกว่ามันไม่ต่างไปจากระเบิดเวลาที่รอคอยวินาทีจุดชนวนมาถึง ในยามนี้สารปนเปื้อนในวัตถุดิบคงไม่มีอานุภาพทำลายล้างได้เท่า ‘สารปนเปื้อนในหัวใจ’ ของเขา เพราะในขณะนี้มันเฝ้าแต่ร่ำร้อง เรียกหา บงก
