“ถ้าจะไปก็ไปแต่ตัว อย่าให้เห็นว่ามีอะไรของฌอห์ณติดตัวออกไปแม้แต่ชิ้นเดียวยกเว้นเด็กนั่น!”
ฌอห์ณคือแฟนเก่าที่คบกันมานานถึงสี่ปี เขามีฐานะร่ำรวย ครอบครัวมีอิทธิพลและเขาเอาแต่ใจ ฌอห์ณอารมณ์ร้าย ไม่เคยมีสิ่งไหนที่ฌอห์ณอยากได้แล้วไม่ได้
แล้วฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น เป็นสิ่งของที่เขาอยากได้ แล้วเขาก็ได้!
ฉันเหมือนสัตว์เลี้ยงที่ถูกขังไว้ในกรงทอง เหมือนถังขยะที่ต้องคอยรองรับอารมณ์เขาทุกอย่าง
“เราเลิกกันเถอะ”
“กล้าพูดคำว่าเลิกงั้นเหรอ ครีมมีสิทธิ์อะไรมาบอกเลิกฌอห์ณ”
“ครีมจะเลิก!”
“แล้วคนที่อยู่ในท้องจะเอายังไง?”
“ครีมจะเป็นคนเลี้ยงเขาเอง”
“แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนมาเลี้ยงลูกฌอห์ณ?”
“คะ…ครีมเลี้ยงได้”
“รู้ว่าไปไม่รอดก็อย่าอวดเก่ง กลับเข้าห้องไปเดี๋ยวนี้”
“แต่ครีมทนไม่ไหว ครีมจะไม่อยู่กับฌอณห์อีกแล้ว”
“ถ้าจะไปก็ไปแต่ตัว อย่าให้เห็นว่ามีอะไรติดตัวออกไปแม้แต่ชิ้นเดียว!”
“ขอให้เราจบกันแค่นี้ อย่าให้ได้เจอกันอีกเลย”
“เออ! เลิกก็เลิกดิ”