“ก็พอดีมีพนักงานสาวในบริษัทคนหนึ่งได้ไปทำงานกับท่านชายวัตน์ที่ภูเก็ตสองรอบแล้วน่ะเพคะ” รสาพูดอย่างกระอักกระอ่วน ราวกับเป็นเรื่องไม่สบายใจ นี่ถือเป็นโอกาสดีที่เธอจะทำให้นิรดาออกไปจากชีวิตของชายที่เธอหมายปองได้
“แต่พวกเขาไปทำงานไม่ใช่เหรอจ๊ะ ทำไมหนูจะต้องไม่ชอบใจด้วยล่ะ” หม่อมเจ้าหญิงรวีวรรณเอ่ยอย่างสงสัย
“เพคะ ไปทำงาน แต่หม่อมฉันเกรงว่าท่านชายวัตน์จะแอบคบกับเธอเพคะท่านหญิง”
“อย่างนั้นเหรอ” หม่อมเจ้าหญิงรวีวรรณเอ่ยพลางคิดตาม
“เพคะ หม่อมฉันกลัวผู้หญิงคนนั้นจะมาหลอกเอาเงินและทำร้ายจิตใจท่านชายวัตน์ได้เพคะ อีกอย่างหม่อมฉันเคยเห็นหล่อนมีผู้ชายท่าทางรวยมากมารับที่หน้าบริษัทอยู่แล้วเพคะ การที่มีผู้ชายมากหน้าหลายตามาห้อมล้อมแบบนี้ มันดูไม่ดีเลยไม่ใช่เหรอเพคะท่านหญิง” รสาบีบมือแน่น จนหม่อมเจ้าหญิงรวีวรรณถึงกับเผยสีหน้าเป็นกังวลไปด้วย ท่านหญิงมีลูกชายคนเดียว ดังนั้นจึงกังวลเรื่องลูกสะใภ้ยิ่งกว่
