ทั้งหมดนั่งคุยกันสัพเพเหระจนดึก ภานุวัตน์คอยหันไปมองชายคนนั้นบ่อย ๆ สักพักผู้หญิงที่นั่งตักหมอนั่นอยู่ก็เดินออกไป พอได้เห็นใบหน้าชัดขึ้น ก็เห็นว่าหน้าตาหล่อแบบลูกครึ่ง ดูแล้วน่าจะยังเด็กกว่าเขาหลายปี เขาถอนหายใจแรง รู้สึกห่วงผู้หญิงในฝันคนนั้นแปลก ๆ
“ท่านชายวัตน์ขา คืนนี้ไปต่อกันไหมคะ”
“ไม่ดีกว่าครับ พอดีคืนนี้ผมนอนวัง ไม่สะดวก รอบหน้าแล้วกันนะครับ”
“ก็ได้ค่ะ จีน่าจะรอนะคะ”
“ชายวัตน์ แล้วช่วงนี้แกอยู่ไหนนะ คอนโดหรือวัง”
“ตอนนี้อยู่เพนต์เฮาส์เป็นหลัก แต่วันหยุดก็กลับไปนอนวังนั่นแหละ ท่านแม่กูบ่นตามทุกอาทิตย์เลย” ภานุวัตน์ตอบแกมระบาย พร้อมกับยกเหล้าขึ้นดื่ม “กวี แล้วมึงกับคุณเก๋ล่ะเมื่อไหร่จะแต่ง”
“ยังไม่ได้คุยกันเลย จะรีบไปไหนล่ะ เพิ่งจะสามสิบเอง กูจะรอแต่งหลังมึงแล้วกัน”
“บ้าหรือไง กูยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลย” ภานุวัตน์รีบแหวใส่เพื่อนตัวเองทันที
“มึงเลือกมากเองหรือเปล่า” กวีได้ยิ
