“ฉันเอง”
หลังจากครุ่นคิดอยู่สัก ขนิษฐาตัดสินใจยอมรับอย่างไม่เต็มใจนัก “ฉันเป็นคนส่งรูปพวกนั้นไปให้คุณ”
เธอนั่งห้อยขาอยู่บนเตียงมองเขาอย่างรู้สึกผิด "ฉันแอบชอบคุณมานานหลายปีแล้ว แต่ว่าฉันไม่กล้าพูด เมื่อวานฉันดื่มนิดหน่อย เลยเสียสติส่งภาพแบบนั้นไป…โอ๊ย!"
แทนไทบีบคางเล็กๆ ของเธอก่อนที่จะพูดจบ สีหน้าของเขาดูโกรธเล็กน้อย "คุณโกหกไม่มีทางเป็นไปได้ที่คุณจะสนใจคนอย่างผม"
หัวใจของขนิษฐาเต้นอย่างแรง สมองพลันคิดหาวิธีแก้ตัว แทนไทรู้ได้อย่างไรว่าเธอโกหก เป็นไปได้ไหมว่านอกจากอาชีพช่างภาพแล้วเขายังมีความสามารถในเรื่องของวิชาจิตวิทยาอยู่ด้วย?
“ช่างเถอะ ลาก่อน...เราคงไม่ต้องพบกันอีก” แทนไทแสดงท่าทีไม่อยากคาดคั้นเธออีก เขาเก็บอุปกรณ์และเตรียมตัวจากไป
ขนิษฐาแอบกัดฟัน
อะไรกัน!
เขาไม่อยากได้เธออย่างนั้นเหรอ หรือไม้อ่อนแบบนี้ไม่ดีต้องใช้ไม้แข็ง
“หยุดเดี๋ยวนี้” ขนิษฐาถอดกางเกงในของเธอออก เผยให้เห็นส่ว
