ฝั่งคนที่ได้เถียงกับพราวฟ้าพอหอมปากหอมคอก็ดูอารมณ์ของหมื่นภพจะดีขึ้นมาหลายส่วน ความเครียดที่เคยสะสมมานานได้ถูกปลดปล่อยและมลายหายไปเพียงเพราะถูกพราวฟ้าเถียงกลับฉอด ๆ อย่างไม่ลดละ ชายหนุ่มเองรู้สึกว่าตัวเองคงเพี้ยนไปแล้วแน่ ๆ ถึงได้รู้สึกเช่นนั้น
“เถียงเก่งไม่เคยเปลี่ยนเลยสินะ ความจำกลับมาเมื่อไหร่ไม่อาละวาดจนบ้านพังเลยเหรอ ถ้าลืมทุกอย่างไปตลอดชีวิตจะทำยังวะเนี่ย”
เขาไม่รู้เลยว่าอาการของพราวฟ้านั้นจะดีขึ้นเมื่อไหร่เพราะเท่าที่ดูหญิงสาวไม่มีทีท่าว่าจะจดจำอะไรได้เลย เขาเองแม้อยากจะขับไล่ก็ทำใจร้ายไม่ลง พราวฟ้ากำลังเข้ามาทำให้ใจหวั่นไหวอีกรอบแต่ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมพลาดโดนหญิงสาวหลอกอีกเป็นครั้งที่สอง ผู้หญิงแบบพราวฟ้าทำดีด้วยมาก ๆ ก็หลงระเริง
ความร้ายกาจของเธอทำให้เขาจดจำได้ไม่มีวันลืมเลือน เธอหายไปกับชู้ได้เป็นวัน ๆ พอจับได้ก็เที่ยวอาละวาดหาเรื่องคนอื่นไปทั่วจนเขาอ่อนใจ จนบางครั้งหมื่นภพรู้
