หลังจากกลับมาจำทุกอย่างได้พราวฟ้าก็ติดต่อที่บ้านและได้ทราบว่าตอนนี้พ่อของเธอเข้าโรงพยาบาลจากอาการป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย พ่อเธอเข้าออกโรงพยาบาลบ่อย ๆ ในช่วงหลัง ๆ ท่านอาการทรุดลงก็เพราะเธอหายตัวไป
“คุณพ่อเป็นยังไงบ้างคะ” หญิงสาวนั่งลงข้าง ๆ พร้อมกับส่งยิ้มให้ท่านบาง ๆ กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลเมื่อเห็นสภาพร่างกายที่ผิดแปลกไปกว่าแต่ก่อน
“พราวหายไปไหนมาลูกพ่อกับแม่ห่วงมากรู้ไหม”
ชายรูปร่างผอมด้วยโรคภัยลูบหัวลูกสาวด้วยความห่วงใย
“พราวถูกทำร้ายค่ะ เพิ่งหายดีหลังจากจำอะไรไม่ได้”
พราวฟ้าเล่าตามความจริงไม่คิดปิดบัง ท่านเองแม้จะห่วงแต่เห็นสีหน้าลูกก็คลายกังวล
“โถ่ ลูกเป็นอะไรมากไหม โทรหาพี่ตรัยหรือยัง พี่เขาห่วงหนูมากเลยนะ พี่เขาเพิ่งกลับไปเมื่อกี้นี้เอง”
หญิงสูงวัยเข้ามากอดลูกสาวด้านหลัง ในหัวอกคนเป็นแม่ปวดร้าวเมื่อรู้ว่าลูกโดนทำร้ายและโล่งใจเมื่อทราบว่าลูกปลอดภัย
“พราวหายดีแล้วค่ะ พราวคุย
