บทที่ 7 จับกด... ในรถ
(ต่อ)
“ท่านครับ มีคนเยอะ” นิโคเตือน ท่านชะงัก ก่อนจะลดมือลง ใบหน้าที่ปรึกษาหนุ่มเรียบนิ่งประดุจดั่งน้ำแข็ง ถึงจะเอามือออกจากปากนุ่มสวยนั้น ใช่ว่าดวงตาจะหันเหไปทางอื่น เพราะยังคงจับจ้องที่เด็กหนุ่มอย่างไม่วางตา ธีวราห์ทำหน้าไม่ถูก รีบก้มใบหน้าจิ้มลิ้มนั่นลง เส ยกแก้วน้ำขึ้นจิบ เพื่อระงับอาการเต้นถี่ๆ ของหัวใจ
“แฮ่ม ป๊าครับ ป๊าเลื่อนกุ้ง fra diavolo มาให้ริคหน่อยครับ” คนเป็นลูกจำต้องรีบทำลายบรรยากาศที่ฟรุ้งฟริ้งออกไปก่อน เพราะตนยังอยากทานอาหารอร่อยๆ อยู่ ไบรอันเลื่อนจานที่ลูกชายต้องการมาให้ ก่อนที่จะจิบไวน์ไปเรื่อยๆ สายตาที่มองเด็กหนุ่มอยู่ ก็พลันชะงัก เมื่อเห็นอะไรบางอย่าง ที่อยู่นอกกระจก บริเวณลอบบี้ คิ้วเข้มขมวดเป็นปม ดวงตาคมหรี่มองนิ่งๆ เมื่อมั่นใจก็เรียกครูซมา
“ครูซ” บอดี้การ์ดหนุ่มลุกออกจากโต๊ะ เดินมาหาผู้เป็นนาย ก่อนที่จะมองตามสายตาไปก็พยักหน้า พลางรายง
