ตอนที่ 2 คนนี้แหละ
824 Words
ตอนที่ 2 คนนี้แหละ
@ชมรมละครเวที
โรส part
ฉันใช้เวลาไม่นานก็จัดการตัวเองเรียบร้อย ถ้าวันไหนไม่มีถ่ายงานฉันก็จะไม่แต่งหน้าเลยทำให้ไม่ต้องเสียเวลานัก ที่มหาวิทยาลัยจะให้เลือกชมรมได้เทอมละ 1 ครั้ง ก็เลยจะมีสมาชิกใหม่เข้ามาทุกเทอม ส่วนสมาชิกเก่าอย่างพวกเราก็เลยต้องมาแนะนำรายละเอียดต่าง ๆ กันทุกเทอมเช่นกัน
≪แก ๆ ใช่ดาราดังคนนั้นรึเปล่า≫
≪พี่โรสจริง ๆ ด้วย≫
≪ตัวจริงสวยกว่าในทีวีอีก≫
≪เฮ้ย ดาราเรียนคณะเราด้วยว่ะ≫
≪อร้ายย ไอดอลของฉัน≫
เสียงเจื้อยแจ้วของเหล่าน้อง ๆ ปี 1 ที่เป็นสมาชิกใหม่ของชมรมดังขึ้นไม่ขาดสาย เมื่อฉันก้าวเท้าเข้าไปยังห้องใหญ่ที่เป็นห้องของชมรมละครเวที จะว่าไปฉันก็ชินแล้วล่ะกับคำชมพวกนี้ ก็ได้ยินมาตั้งแต่ปี 1 จนตอนนี้ปี 2 จะขึ้นปี 3 ละ
ฉันฉีกยิ้มกว้างโบกมือทักทายสมาชิกใหม่ตามฉบับสาวเฟรนลี่ แต่ไม่ทันไรก็มีสิ่งที่ทำให้ฉันหงุดหงิดเล็กน้อยซะแล้วสิ จะอะไรล่ะ ก็ยัยเดซี่เพื่อนรักที่กำลังคุยกระหนุงกระหนิงอยู่กับภูผาแฟนหนุ่มนักร้องสุดฮอตอยู่ข้างหน้านั่นไง
“แหวะ เหม็นความรัก”
ฉันจิกกัดเพื่อนสาวเบา ๆ พร้อมส่งยิ้มหวานหยดย้อยไปให้
“โสดแล้วอย่าพาลสิคะเพื่อน ว่าแต่หมายตาใครไว้รึยังล่ะ ปีนี้มีแต่คนหล่อ ๆ สมัครมาเข้าชมรม”
ยัยเดซี่เพื่อนสาวหน้าหมวยสุดแซ่บ กระแซะแหย่ฉันกลับ แต่มันแทงใจดำสุด ๆ
“เลือกแฟนนะคะ ไม่ใช่เลือกปลาทู ที่จะได้เลือกเข่งไหนก็ได้”
“แหม….ไอ้โรส เลือกมากระวังไม่ทันวาเลนไทน์นะคะ”
เพื่อนฉันนี่ปากคอเพราะร้ายสุด
///////////////////
ตอนนี้ทั้งโรสและเดซี่ ต่างก็ยุ่งอยู่กับการแนะนำ อธิบายรายละเอียดต่าง ๆ ของชมรมให้สมาชิกใหม่ รอบนี้มีคนสมัครเข้ามาจนเต็มเพราะข่าวที่ดาราชื่อดังอย่างโรสและนักร้องสุดฮอตอย่างภูผาอยู่ในชมรมด้วยนั่นแหละ ทำให้ต้องจัดแจงกลุ่มเรียนรู้ทักษะการแสดงละครเวทีอยู่ค่อนข้างนาน โดยจะจัดกลุ่มละ 15 คน รวมกันทั้งสมาชิกเก่าและใหม่ เพื่อจะได้สอนกันได้เร็วขึ้น
////////////////////
โรส part
“พ่อหล่อละมุน พ่อเจ้าประคุณรุนช่อง ยิ่งส่องยิ่งเพ้อ เฮ้อ..ใจละลาย ละมุนละม้าย คล้ายพระเอกเกาหลี”
(เครดิตเพลง ติ่งค่ะ ของ New Country)
“ไอ้โรส เป็นไรเนี่ย จู่ ๆ ก็ทำหน้าทำตาพิลึก แถมร้องเพลงอะไรก็ไม่รู้”
เพื่อนสาวปากแซ่บถาม เมื่อมันได้ยินเสียงร้องเพลงดังมาจากปากสีกลีบกุหลาบของฉัน แถมตอนนี้ฉันยังทำตาหวานเยิ้มยิ่งกว่าน้ำเชื่อม
“12 นาฬิกา ไอ้เดซี่ มองตรงไป 12 นาฬิกา คนนี้แหละ”
ฉันสะกิดบอกเพื่อนสาวที่ยืนทำหน้างงอยู่ข้าง ๆ ให้มองไปข้างหน้า ต้นเหตุของเพลงที่ฉันรัองเมื่อกี้ ผู้ชายตัวสูงน่าจะราว ๆ 185 เซน ผมสีน้ำตาลเข้ม นัยน์ตาสีน้ำตาลเทา จมูกเป็นสัน หล่อ หล่อมาก หล่อจนฉันอยากจะกรี๊ดออกมาดัง ๆ ซะตอนนี้ แต่จำเป็นต้องเก็บอาการไว้ก่อน
“แก เขากำลังเดินทางทางนี้‼”
ฉันพูดพลางเขย่าแขนเพื่อนรักไปมา เหมือนจะเขิน ว่าแต่ฉันจะเขินทำไมก่อน=^^=
“ไอ้โรส ฉันเจ็บ แกเป็นอะไร ไม่สบายรึเปล่าห๊ะ”
ยัยเดซี่หันมาแว๊ด ๆ ใส่ฉันเมื่อโดนเขย่าแขนไม่หยุด
“เอ้า คิม ทางนี้ ๆ”
จู่ ๆ ภูผาก็หันไปตะโกนเรียกพ่อรูปหล่อคนนั้นให้เดินมาทางกลุ่มพวกเรา
“ภูผา แกรู้จักผู้ชายคนนั้นเหรอ”
คำถามออกมาจากปากบาง ๆ ของฉันด้วยความไวแสง เมื่อเห็นเพื่อนท่าทางจะรู้จักกับผู้ชายนัยน์ตาสีน้ำตาลเทาคนนั้น
“อ๋อ รุ่นน้องตอนสมัยเรียน ม.ปลายน่ะ ชื่อคิมหันต์ มันสอบติดคณะวิศวะฯ ที่นี่ เลยชวนมันมาดูที่ชมรมเรา”
คำตอบของเพื่อนนักร้องสุดฮอต ทำเอาฉันมีความหวังขึ้นมา สายตาเป็นประกายระยิบระยับส่งไปทางเพื่อนซี้
“เดซี่ คนนี้ ฉันจะจีบคนนี้”
“ห๊ะ แกพึ่งเคยเห็นเองนะ นิสัยเป็นไงก็ไม่รู้ แถมยังเด็กกว่าอีก”
“เออ คนนี้แหละ ฉันเชื่อในเซนส์ของตัวเอง เด็กกว่านั่นแหละดี จะได้เป็นอมตะ”
เพื่อนสาวหน้าหมวยได้แต่กรอกตามองบนเมื่อเห็นความมั่นอกมั่นใจของฉัน ไม่รู้ทำไมทั้งที่ก็เจอคนหน้าตาดีมาก็ตั้งเยอะ แต่กับคนนี้กลับรู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดอยากให้เข้าไปอยู่ใกล้ ๆ หรือมันจะเป็นอาการตกหลุมรักรึเปล่านะ
…………..
กินเด็กแล้วเป็นอมตะ ^=^”
- Writer
