ตอนที่ 8 เฉยชา

1172 Words

ตอนที่ 8 เฉยชา โรสสรินทร์จัดงานแถลงข่าวเล็ก ๆ เพื่ออธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับคิมหันต์ และตบท้ายด้วยการฝากละครที่กำลังเป็นกระแสกับคู่จิ้นของเธอ คิมหันต์นั่งดูการแถลงข่าวของเธออยู่ในห้องของตัวเอง ไม่ทันที่การแถลงจะจบเขาก็กดปิดไลฟ์ หลังจากวางสมาร์ทโฟนลงบนที่นอนได้ไม่นาน ก็มีเสียงข้อความดังขึ้น /คิม ทำอะไรอยู่ ว่างมั้ย/ เขาเปิดอ่านข้อความที่โรสสรินทร์ส่งมา แต่ไม่ได้คิดจะตอบกลับ เขาเพียงแต่กดออกจากแอพพลิเคชั่นไลน์ แล้วปล่อยไว้แบบนั้น ///////////// 1 อาทิตย์ต่อมา “ไอ้เดซี่ ทำไมคิมไม่ตอบไลน์ฉันเลยวะ” เธอเอ่ยถามเพื่อนซี้ที่ตอนนี้กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ “ฉันจะไปรู้มั้ย ทำไมไม่ไปถามเองล่ะ ห้องก็อยู่ติดกัน” เพื่อนสาวตอบกลับอย่างเสียไม่ได้ เมื่อเห็นอาการของโรสสรินทร์ดูร้อนรนที่ชายหนุ่มไปตอบข้อความ “ไม่กล้าอะแก” “ไม่กล้า! นี่แกเปิดหน้าจีบซะขนาดนั้นยังจะมาบอกไม่กล้า ว่าแต่แกไปทำไรให้เด็กมันโกรธรึเปล่า” คำถามของเดซี่ทำให้เธอครุ่นคิด แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าทำอะไรผิดจนทำให้คิมหันต์โกรธจนไม่คุยกับเธอแบบนี้ เพราะก่อนหน้านี้เขาก็ดูใจดีกับเธอมาก ติ๊งต๊อง ติ๊งต๊อง ! เสียงกริ่งหน้าห้องของคิมหันต์ดังขึ้น โดยคนที่กดก็คือโรสสรินทร์ เพราะความอยากรู้ว่าทำไมอีกฝ่ายไม่คุยกับเธอ เลยตัดสินใจมาถามให้รู้เรื่อง “มีธุระอะไร” คำถามเย็นชาจากคนตรงหน้าทำเอาโรสสรินทร์นิ่งไปสักครู่ เพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดกับเธอแบบนี้ “เราแค่อยากรู้ว่าทำไมถึงไม่ตอบข้อความเรา” เสียงหวานจากปากบาง ๆ เอ่ยถามเจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลเทา “เราไม่ว่างน่ะ เลยไม่ได้ตอบ” คิมหันต์ตอบกลับไปโดยที่ไม่มองหน้าเธอ “ไม่ว่าง ตั้งอาทิตย์นึงไม่ว่างสักนาทีเลยเหรอ คิมโกรธอะไรเราอะ” โรสสรินทร์ถามด้วยเสียงที่เริ่มสั่นเครือ ดวงตากลมโตมีน้ำใส ๆ เอ่อขึ้นมา “เข้ามาคุยข้างใน เดี๋ยวมีคนเห็นก็เป็นข่าวอีก” คิมหันต์พูดพลางดึงมือเธอเข้ามาข้างในห้อง เพราะขืนเธอยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าห้องเขา ถ้ามีคนเห็นเข้าคงเป็นข่าวใหญ่กว่ารอบที่แล้ว “นี่ หยุดร้องได้แล้ว ต่อหน้าเราไม่ต้องเล่นละครก็ได้นะ” คำเสียดสีหลุดออกมาจากคนตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าทำให้โรสสรินทร์ตกใจ ทำไมเวลาแค่ไม่กี่วันเขาถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ “คิมว่าเราทำไมอะ โกรธอะไรเรา เราทำอะไรให้คิมโกรธ บอกเรามาสิ ถ้าเราทำอะไรผิด เราขอโทษ” น้ำตาที่เอ่อขึ้นมาไหลลงอาบ 2 แก้มอย่างไม่ตั้งใจ เสียงสั่นเครือเอ่ยถาม เพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ อาการของคนตัวเล็กกว่าตอนนี้ทำให้คิมหันต์รู้ว่าเธอไม่ได้แกล้ง จะว่าไปเธอเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เพียงแต่เป็นตัวเขาเองที่รู้สึกหงุดหงิดที่โรสสรินทร์เลือกที่จะเป็นข่าวกับคู่จิ้นมากกว่าเขา “โรส อย่าร้อง เราไม่ได้โกรธอะไร เราแค่เครียด ๆ นิดหน่อย เราขอโทษ” เขายอมเอ่ยปากขอโทษสาวสวยตรงหน้า เพราะตัวเขาเองก็ไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ “อย่าหายไปแบบนี้อีกได้มั้ย” มือเรียวเล็กดึงชายเสื้อพร้อมช้อนสายตาขึ้นมองเหมือนเป็นการขอร้อง ใบหน้ามน ดวงตากลมโต ปากสีกุหลาบของเธอดึงดูดสายตาให้คนหลงใหลได้ไม่ยาก แม้จะรู้อยู่แล้วว่าเธอเข้ามาตีสนิทเพราะอะไร แต่เหมือนตัวเขาก็ยอมตกลงไปในหลุมนั้นอย่างง่ายดาย คนตัวสูงโน้มตัวลงมา มือหนารั้งเอวบางเข้ามาใกล้ แล้วเขาก็บรรจงจูบลงไปบนปากบางได้รูปของเธอ โรสสรินทร์ไม่ได้ขัดขืน เธอยืนนิ่งให้เขาจูบจนพอใจ นี่ไม่ใช่จูบแรกของเธอ ก็เธอเป็นถึงนางเอกชื่อดัง มันก็ต้องมีบ้างที่ต้องเล่นบทเลิฟซีน แต่มันแตกต่างจากจูบของคิมหันต์อย่างสิ้นเชิง ตอนทำงานเวลาต้องเล่นบทจูบกับพระเอกเธอไม่เคยรู้สึกอะไรเลย ต่างกับตอนนี้ที่คิมหันต์จูบเธอ หัวใจเธอมันเต้นแรง ไม่รู้ว่าตื่นเต้น หรือตกใจ รู้เพียงว่าเธอไม่ได้รู้สึกอยากขัดขืนหรือรังเกียจเลยแม้แต่น้อย คิมหันต์ค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออกจากปากบางสีกุหลาบ นัยน์ตาสีน้ำตาลเทาจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตของหญิงสาวตรงหน้า “อย่าทำสายตาแบบนี้อีก ถ้าไม่ได้คิดอะไรกับเรา เรากลัวสักวันเราจะห้ามตัวเองไม่ได้” เขาเอ่ยปากบอกเธอ ในขณะที่สายตายังจ้องใบหน้าสวย ๆ ของเธออยู่ “แต่เราคิด คิม เราชอบคิมจริง ๆ นะ” โรสสรินทร์เอ่ยคำว่าชอบออกมาโดยที่ไม่หลบสายตาของเขาเลยสักนิด ส่วนมือเรียวเล็กก็ยังดึงชายเสื้อของเขาอยู่แบบนั้นไม่ปล่อย “รู้แล้ว รู้มาตลอด แต่แค่อยากจะแน่ใจว่าโรสชอบเราจริง ๆ” คิมหันต์คลี่ยิ้มอ่อนโยนเอื้อมมือเรียวหนาขึ้นมาขยี้ผมเธอเบา ๆ “รู้มาตลอดเหรอ รู้ได้ไง” “ก็พี่ภูผาบอกตั้งแต่วันแรกที่โรสส่งข้อความมาหาแล้ว” หญิงสาวทำหน้ายู่เล็ก ๆ เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายรู้ทันแผนการณ์เธอมาตั้งแต่แรก “แล้วคิมล่ะ คิมชอบเราบ้างมั้ย” เสียงหวานเอ่ยถามคนตรงหน้า ในเมื่อเขารู้แล้วว่าเธอชอบ แล้วเขาล่ะคิดยังไงกันแน่ “ถ้าไม่ชอบ เราจะยอมตามเกมส์ของโรสตั้งแต่แรกทำไม” คำตอบจากเขาเรียกรอยยิ้มกว้างจากเธอ “แล้วนี่ เราเป็นแฟนกันได้รึยัง” โรสสรินทร์ถามคนตัวโตอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ “แล้วโรสอยากเป็นแฟนกับเด็กธรรมดาแบบเรารึเปล่าล่ะ” แทนคำตอบคนตัวเล็กกว่ากระโดดโอบคอเขาไว้แน่น พร้อมพยักหน้ายินยอม “คิม แต่เรายังเปิดตัวตอนนี้ไม่ได้นะ พึ่งแก้ข่าวไปเอง” “ไม่เป็นไร เราเป็นแฟนเงียบ ๆ แบบนี้น่ะดีแล้ว เราไม่ชอบความวุ่นวาย สัญญาว่าจะเป็นเด็กดีของเจ้โรสคนเดียว” คิมหันต์พูดพลางชูนิ้วก้อยขึ้นมาทำสัญญา “ห้ามเรียกเจ้นะ เกิดก่อนแค่ไม่กี่เดือนเอง ยังไม่แก่สักหน่อย” จบคำพูด สองคนก็ยืนยิ้มกว้างให้กันที่วันนี้ปรับความเข้าใจกันได้ และได้เริ่มต้นเป็นแฟนกันจริง ๆ ////////// ในที่สุดเด็กก็ตกหลุมดักของเจ้โรส

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more