บทที่ 20

983 Words

ด้านนอกของบ้าน ปีเตอร์กัดฟันกำมือแน่นอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมถนน และฝนก็ตกลงมาอย่างไม่มีสาเหตุ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังไร้วี่แววอยู่เลย ปีเตอร์อยากกระโจนเข้าไปกระชากกัดทึ้งร่างของโดมินิกเหลือเกิน ทำไม...ทำไมทุกอย่างที่เขาหมายตาต้องใจถึงตกเป็นของโดมินิกก่อนทุกครั้ง ทำไมเขาถึงช้ากว่ามัน “นายครับ กลับเถอะ” ชาลีเดินเข้ามาหานายเมื่อเห็นว่าตอนนี้ฝนเริ่มตกแรงขึ้น เปรี้ยง! ปร้าง! เปรี้ยง! เสียงฝนและเสียงฟ้าร้องดังขึ้นอย่างน่ากลัว แต่มันไม่ได้น่ากลัวเลยสำหรับปีเตอร์ ก็แค่เรื่องธรรมชาติ “ทำไมต้องเป็นมันได้ก่อนทุกที ทำไมไอ้นิกมันถึงโชคดีกว่าฉันทุกครั้งไป” กัดฟันแน่นโดยไม่ยอมขยับตัวไปไหน “นายครับ ตอนนี้กลับกันก่อนดีกว่า เราไปวางแผนกำจัดมันดีกว่าครับ” ชาลีบอกนายหนุ่มของตนเอง “วางแผน มึงก็เห็นว่าทุกครั้งคนของเราพ่ายแพ้มันตลอด กูต้องการเนื้อมนุษย์มาเพิ่มพลัง” เขาหันมาสั่งงานชาลี “ไม่ต้องห่วงครับ ตอนนี้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD