ด้านนอกของบ้าน ปีเตอร์กัดฟันกำมือแน่นอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมถนน และฝนก็ตกลงมาอย่างไม่มีสาเหตุ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังไร้วี่แววอยู่เลย ปีเตอร์อยากกระโจนเข้าไปกระชากกัดทึ้งร่างของโดมินิกเหลือเกิน ทำไม...ทำไมทุกอย่างที่เขาหมายตาต้องใจถึงตกเป็นของโดมินิกก่อนทุกครั้ง ทำไมเขาถึงช้ากว่ามัน “นายครับ กลับเถอะ” ชาลีเดินเข้ามาหานายเมื่อเห็นว่าตอนนี้ฝนเริ่มตกแรงขึ้น เปรี้ยง! ปร้าง! เปรี้ยง! เสียงฝนและเสียงฟ้าร้องดังขึ้นอย่างน่ากลัว แต่มันไม่ได้น่ากลัวเลยสำหรับปีเตอร์ ก็แค่เรื่องธรรมชาติ “ทำไมต้องเป็นมันได้ก่อนทุกที ทำไมไอ้นิกมันถึงโชคดีกว่าฉันทุกครั้งไป” กัดฟันแน่นโดยไม่ยอมขยับตัวไปไหน “นายครับ ตอนนี้กลับกันก่อนดีกว่า เราไปวางแผนกำจัดมันดีกว่าครับ” ชาลีบอกนายหนุ่มของตนเอง “วางแผน มึงก็เห็นว่าทุกครั้งคนของเราพ่ายแพ้มันตลอด กูต้องการเนื้อมนุษย์มาเพิ่มพลัง” เขาหันมาสั่งงานชาลี “ไม่ต้องห่วงครับ ตอนนี้