โรสศิรินเดินขากะเพลกๆ มาจนถึงหน้าประตูห้องนอน ทว่ายังไม่ทันจะเปิดเข้าไปด้านใน ก็ถูกมือใหญ่คว้าข้อมือเล็กของเธอดึงไว้เสียก่อน
“โรส”
“ปล่อยฉัน! ฉันจะกลับไปเก็บของ”
หญิงสาวยื้อแขนเอาไว้แน่นพร้อมกับแหวใส่ใบหน้าหล่อเหลาเสียงดังลั่นอย่างลืมตัว ดวงตาคู่สวยจ้องเขาด้วยแววตาผิดหวังปนเสียใจ
“ใจเย็นๆ แล้วคุยกันก่อนโรส”
“ฉันจะไม่คุยและให้โอกาสผู้ชายมักมาก เจ้าชู้อย่างคุณเด็ดขาด! เพราะสิ่งที่ฉันเกลียดและขยะเขย่งที่สุดในชีวิตคือคนเจ้าชู้ ถึงแม้คุณจะสมบูรณ์แบบแค่ไหน แต่ถ้าเห็นผู้หญิงเป็นเพียงเครื่องบำเรอกายสนุกฉันก็ไม่เอาเป็นพ่อของลูกเหมือนกัน!”
โรสศิรินประกาศเสียงแข็ง ไม่ต่างจากดวงตาคู่สวยที่มองเขากระด้างจนน่าใจหาย หญิงสาวสะบัดข้อมือเล็กออกจากมือใหญ่อย่างแรง แต่ก็ไม่หลุดอย่างที่ตั้งใจไว้
“จะบ้าไปกันใหญ่แล้วโรส!”
คริสเตียนสบถออกมาอย่างหงุดหงิด แต่ก็พยายามล็อกแขนเล็กไว้ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ ขณะเดียวกันก
