เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นบนหัวเตียงปลูกสองร่างที่นอนกอดกันกลมบนเตียงให้ตื่นจากห้วงนิทรา โรสศิรินเอื้อมมือควานหาต้นเสียงทั้งที่ดวงตายังปิดสนิท แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดับไปเสียก่อนเลยทำให้เธอต้องซุกตัวเข้าผ้าห่มตามเดิมเพราะหลับยังไม่อิ่ม
ต่างจากคนหูไวที่เอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ปิดเสียงให้เธอ ดวงตาคมกริบจ้องมองจอโทรศัพท์ที่ปรากฏภาพหนุ่มหล่อนิ่ง ก่อนจะขยับเดินลงจากเตียงตรงไปยังระเบียงเงียบๆเพื่อไม่ให้เจ้าของโทรศัพท์รู้ตัว จากนั้นก็ถือวิสาสะกดรับสายทันที
คริสเตียนใช้เวลาสนทนากับปลายสายสักพักก่อนจะเดินกลับมายังเตียงนอนใหญ่ ดวงตาคมกริบประกายแสงแห่งความกรุ่นโกรธขณะจ้องร่างอรชรที่ยังคงหลับตาพริ้มแนบแก้มกับหมอนใบใหญ่อย่างสบายใจ
“โรส ตื่นมาคุยกันหน่อย”เสียงทุ่มห้วนเรียกหญิงสาว พร้อมกับเขย่าแขนเล็กเบาๆ
“อืม…”คนขี้เซาส่งเสียงครางในลำคออย่างรำคาญเมื่อถูกรบกวนการนอนหลับ
“โรสตื่น”
“อืม…โรสง่วงนอนอยู่เ
