“ผมเป็นหุ้นส่วนของโรงแรมนี้ครึ่งหนึ่ง หมดคำถามแล้วใช่ไหม ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน”
กล่าวจบก็หมุนตัวก้าวยาวๆตรงไปที่ห้องน้ำ ปล่อยให้คนขี้สงสัยอ้าปากค้างพูดไม่ออก หรือจะเรียกอาการของเธอตอนนี้ว่าเป็นอาการช็อกก็ได้
‘หุ้นส่วนของโรมแรมนี้ครึ่งหนึ่งงั้นเหรอ’
โรสศิรินทวนถามตัวเองในใจแล้วต้องลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง เห็นทีงานนี้เธอหนีเขาไม่พ้นเสียแล้ว ว่าแต่เธอทำอะไรลงไปทำไมถึงไม่เฉลียวใจสักนิดว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปที่จะต่อรองซื้อขายกับเขาได้ เพราะคนรวยระดับนี้คงไม่ต้องการเศษเงินเพื่อแลกกับของมีค่าที่สุดในชีวิตแน่ๆ คิดแล้วใบหน้างามก็เริ่มปรากฏริ้วรอยแห่งความกังวล
‘ผมขอทดลองใช้ชีวิตกับคุณสักหนึ่งเดือน เพื่อพิสูจน์ให้คุณเห็นว่าความรักไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายเสมอไป และอีกอยากผมอยากแน่ใจว่าตัดสินใจไม่ผิดที่เลือกคุณเป็นแม่ของลูกผม’
ประโยคนี้ของเขายังคงดังก้องอยู่ในห้วงความจำของเธอ ตามด้วยประโยค
