When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ได Say :: ความแตกต่างระหว่างทุกครั้งที่ผ่านมา คือเธอไม่โกรธผม!!! เธอไม่มีอาการต่อต้านใดใด เธอแค่ทำตามที่ผมสั่ง ผมคุยด้วย เธอก็เงียบ มีเพียงสายตาเศร้า ๆ ที่แทบไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ มันต่างจากครั้งอื่นๆที่เธอจะด่าผมออกมา หรือแสดงความไม่พอใจผมชัดเจน “ฉันทำให้โกรธขนาดนั้นเลยรึไง” ผมถามนีอา แต่กลับไม่มีคำตอบจากเธอ “มีอะไรจะใช้ฉันอีกไหมคะ ฉันจะไปอาบน้ำ แล้วไปกาสิโน” “ไม่ให้ไป” ผมออกคำสั่ง ตอนนี้ไอ้ไร มันอยู่ที่กาสิโนจะไปหามันรึไง!!!! “งั้นไม่ไปค่ะ ฉันขอตัวนะคะ” นีอาพยายามจะเดินหลบผม มันทำให้ผมต้องรีบคว้าเธอเอาไว้ แต่เธอก็ไม่ยอมมองหน้าผมสักนิด เธอไม่ดิ้น ไม่หนี ไม่ด่า แบบนี้มันแย่กว่าทุกครั้งที่ผ่านมาอีกนะ “มองหน้าฉัน” คำสั่งของผมไม่ได้รับการตอบสนอง “เราต่างคนต่างอยู่เถอะค่ะ เราอย่าอยู่ใกล้กันอีกเลย ฉันทำงานของฉัน ท่านไดก็อยู่ในที่ของท่านได เราต่างคนต่างอยู่ ขอตัวนะคะ อ่อ ท่านไดก็ควรจะเตรี