ทายซิ ว่านี่ลูกใคร

Ep.5 : เป็นเมียพี่ มีทุกอย่าง

ได Say ::

ใครมันเอายัยหนูยุยนี่มานอนกับผม ดีนะที่เธอไม่ได้มากวนการนอนของผม ให้ผมได้หลับยาวตลอดทั้งคืน ไม่งั้นเธอกับฉันเราได้เห็นดีกันแน่หนูยุย ผมมองเด็กน้อยที่หลับสนิท ไหนไอ้ไรบอกจะเอาไปนอนด้วยเพื่อทำคะแนน สุดท้ายเสือมันก็ต้องออกล่าสินะ เสียดายจัง แต่เมื่อคืนผมง่วงมากจริงๆ

“ตื่นได้แล้ว จะนอนถึงกี่โมง” ผมสะกิดปลุกเด็กน้อย จนเธอลืมตาทำหน้างัวเงีย แล้วปีนขึ้นมานอนต่อบนตัวผม มากเกินไปแล้ว!!!!!! แล้วแบบนี้ผมจะขยับยังไง

วุ่นวาย วุ่นวายเกินไปแล้ว คนที่รับปากจะนอนกับเธอไม่ใช่ฉันนะ รู้ไว้ซะด้วย ผมตะแคงตัวเทเด็กน้อยจนกลิ้งลงมานอนที่ที่นอนเหมือนเดิม อยากนอนนักก็นอนไปเลยเด็กน้อย ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว ผมเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ โดยมีเด็กตัวเล็กเดินตามเข้ามาด้วย เดี๋ยวๆไม่ใช่แล้ว ตามผมเข้ามาทำไม

“ปาปา ยุยจะเด็ดดอกไม้”

แล้วเด็กน้อยก็ปีนขึ้นนั่งบนชักโครกแล้วปล่อยของเหลว พร้อมกับสะดุ้งตัวน้อยๆ ชีวิตผมมาไกลขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ยยยยยย ผมที่กำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่กลับถูกเด็กน้อยดึงเอาไว้

“ปาปา อาบน้ำ”

“ทำไมต้องเป็นฉัน!!!!!”

ไม่ฟัง ไม่ฟังกันเลยยยยยยยย เด็กน้อยถอดเสื้อผ้าออก แล้วเดินไปเกาะอ่างอาบน้ำ เหอะๆ อยากอาบในอ่างงั้นเหรอ เฮ้ออออ ผมเปิดน้ำลงอ่างอาบน้ำให้หนูยุย ดูหนูยุยดีใจมาก ดีใจกับอะไรเล็กน้อยแค่นี้เหรอ

“อยู่กับแม่หนูไม่เคยอาบอ่างรึไง”

“ไม่เคย หนูยุยกับม้าอาบน้ำด้วยกัน ม้าน่มน้มใหญ่มากๆ ฮ่ะๆ” ยุยจัง เรื่องแบบนี้ไม่ต้องบอกก็ได้ แต่น่มน้มใหญ่มากๆเลยเหรอ ใหญ่แค่ไหนอ่า ผมจะต้องถูตัวไหมให้หนูยุยไหมเนี่ย!!!! แต่นี่เด็กผู้หญิงนะ!!!!

ไม่ชินจริงๆปกติทำให้แต่ผู้หญิงที่โตแล้ว แม้จะบอกว่าเธออาจจะเป็นลูกผม แต่มันก็ไม่ชินนนนน ผมเลยเอาสบู่เหลวเทใส่มือให้ยุยจัง ให้เธอถูตัวเอง ซึ่งเธอก็เข้าใจ แล้วทำเอง อื้มมมม เลี้ยงลูกก็ไม่ยากนะเนี่ย ออกไปรอข้างนอกแล้วกัน

“แง๊....แง๊!!!!! ฮื่ออออ”

อะไรอีกวะ!!!! ผมหันไปมองเด็กน้อยที่ร้องไห้ ที่ตอนนี้เอามือไปขยี้ตา โง่รึไง เอาสบู่ไปเข้าตาทำไม!!!!! ผมรีบวิ่งไปเอาน้ำสะอาดเทใส่หน้าให้เด็กน้อย เทไปเธอก็เอามือขึ้นมาขยี้ตาอีก โอ้ยยย มือมันเลอะสบู่ กว่าจะจัดการอาการแสบตานี้จบลงได้ ผมก็เปียกทั้งตัว เหอะๆ ผมขอเอาคำว่าเลี้ยงลูกก็ไม่ยากคืน

“ยุย มือเลอะสบู่ อย่าเอาเข้าตา!!!!” ผมมองเด็กหญิงที่ตาแดงไปหมดเลย น่าสงสารจังวะ

“ขอโต๊ดค่ะ” เด็กน้อยมีท่าทีจะร้องไห้อีกแล้ว ไม่!! ไม่...อย่าร้อง มันน่าปวดประสาท

“เห็นไหมปาปาเปียกหมดเลย ถ้างั้น เล่นน้ำกับยุยเลยก็แล้วกัน” ผมก้าวเข้ามาในอ่างอาบน้ำ นี่ผมกำลังทำอะไรเนี่ย!!!! เอาเถอะ แค่นั่งแช่เป็นเพื่อนยุย ดีกว่าให้เธอเอาสบู่เข้าตาอีก ดูสิตาแดงหมดเลย

“โกรธไหมคะ” คำถามจากยุยทำเอาผมเซอร์ไพรส์มากๆ ไม่ใช่ว่าเธอถาม แต่เพราะเธอใส่ใจคนรอบข้าง

“ไม่ ฉันไม่ได้โกรธ” ถึงเมื่อกี้จะโกรธ แต่ตอนนี้หายแล้ว คำตอบของผม ทำให้ยุยจังยิ้มหวาน

หึหึ ผมจะมาหลงกลยิ้มหวานนี้ไม่ได้นะ เฮ้ออออออ

ไร Say ::

วันนี้ในบ้านของผมมันมีอะไรรึเปล่า ทำไมวันนี้สาวใช้ในบ้านเยอะขนาดนี้ ผมเดินขึ้นมาชั้นสองเพื่อจะนอน แต่กลับต้องเจอเสียงโหวกเหวก จากคนที่กำลังวุ่นวายกันห้องพักแขก ผมเดินไปหามี้ของผม ที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากหน้าห้องมากนัก

“ทำอะไรกันอ่ามี้”

“ห้องหลานของฉัน แกหายหัวไปไหนมา ช่างแก ตอนนี้ยุยในห้อง ไม่อยากไปมีส่วนร่วมกับเค้าหน่อยเหรอคุณพ่อ” มี้ผมชี้เข้าไปในห้อง ทำให้ผมต้องเดินไปดูอะไรที่อยู่ในห้อง

ภาพของความวุ่นวาย เพราะไอ้ไดให้คนลื้อของออกจากห้องจนหมด จนกลายเป็นห้องโล่งๆ จะให้ลูกนอนพื้นเหรอ

“ยุยอยากได้มีตัวใหญ่”

“จด ยุยจังจะเอาหมีตัวใหญ่ แล้วยุยจังจะเอาอะไรอีก เอาห้องที่เธอจะไม่เดินไปนอนกับฉันอีกอะ”

เอ่ออออคือ มึง เมื่อคืนกูอุ้มไปเอง คือกูอยากถ่ายรูปไปทำคะแนนกับนีอาไง มึงนี่ก็เล่นใหญ่เล่นโตนะเนี่ย ผมมองไอ้ไดสั่งงานเคน ผู้ติดตามของมันแล้วอดที่จะปวดหัวแทนไม่ได้ ห้องน้ำที่จะทำให้ลูกไม่กลัวเวลาเข้าห้องน้ำงั้นเหรอ อ่อ เมื่อวานที่นีอาบอกสินะ ว่ายุยจังกลัวผี มันจริงจังกับการเป็นพ่อ 1 เดือนขนาดนี้เลยเหรอ ยังไงลูกก็ต้องคืนแม่เค้าไป

“หนูยุยชอบสีอะไร” เคนถามถึงสีห้องที่หนูยุยอยากจะได้

“สี อื้มมมม สี สี” ถามว่าชอบสีอะไร ตอนนี้ตัวยุยจะรู้จักทุกสีรึยัง ถามอะไรยากเกินไปรึเปล่า

“งั้นฉันจะพาไปเลือกเอง”

ลงทุนเนอะ แฝดพี่ผมอาจจะอินก็ได้กับอะไรแบบนี้ ถึงขั้นเคยจะยอมรับเฟยเป็นลูกเนี่ย ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วถ่ายรูปส่งไปให้นีอาดู

“เพี้ยะ!!! แกไม่เข้าไปอะ เอาแต่แชทกับสาว” มี้ผมเดินมาตีที่ไหล่ เห็นไม่ยอมเข้าไปสักที

“สาวที่ไหน แม่ของยุยจังต่างหาก ทำคะแนนไง”

“สรุปแกแซนวิสกันจริงๆใช่ไหม เฮ้ออออ เมื่อไหร่พวกแกจะเลิก ถ้าแกเล่นพร้อมกันแบบนี้จะมีเมียยังไง มีเมียคนเดียวกับพี่ชาย??? ไปคิดดูนะ ถ้าแกรักใครสักคน แกอาจจะเข้าใจ”

อาราย อาราย เทศนายามเที่ยงเหรอ ไม่เอาหน่า ผมเพิ่งจะอายุ 25ขวบ รีบอะไรขนาดนั้น แต่งงานสัก 30 ก็ไม่สาย แล้วอีกอย่าง มันก็ไม่ได้รู้สึกพิเศษกับใคร จะให้ผมโฟกัสเป็นคนไป สาวที่เหลือเสียใจแย่ ผมไปนอนดีกว่า เมื่อคืนศึกหนักเลยนะ

“นอนนะมี้ ดึกๆค่อยปลุก”

ผมเดินกลับเข้าห้องนอน เพียงแค่ล้มตัวลงเตียง ตึ๊งงง~* เสียงแจ้งเตือนจากไลน์ดังขึ้น ทำให้ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นนีอาที่ส่งมา

Nea Chat ::

Nea :: ภาพที่ส่งมา คืออะไรคะ

Rai :: ห้องลูกไง

Nea :: โหหววว อยู่เดือนเดียวต้องมีห้องเลยเหรอคะ ไม่ต้องก็ได้

Rai :: ไม่เป็นไร

Nea :: ฉันดีใจที่คุณรักยุย ยุยจังเป็นเด็กน่ารัก

Rai :: คุณก็น่ารัก ไม่ทำงานรึไงวันนี้

Nea :: ฉันต้องทำงานแล้วค่ะ ฉันต้องไปแจกใบปลิวแล้ว ฝากบอกลูกด้วยนะคะ ว่าฉันคิดถึง

Rai :: ลูกของเราน่ะเหรอ ฮ่ะๆ คุณไปทำงานเถอะ

จบสายสนทนา

เป็นผู้หญิงประหลาดให้ทริปก็ไม่เอา ถ้าเป็นคนอื่น คงรับไม่เหลือ นีอา เป็นใครกันนะ เราไปได้กับเธอตอนไหน ทำไมถึงจำเธอไม่ได้เลย ตอนมีอะไรกันถามชื่อของเธอด้วยเหรอ ผมไม่ใช่คนความจำสั้นซะหน่อย มันต้องจำได้บ้างแหละหน่า แต่ผู้หญิงที่ผ่านมา ผมก็ไม่ค่อยได้จำเลยแฮะ ช่างเถอะ นอนดีกว่า

.

.

หัวค่ำของวันนั้น

“ปาปา หนูยุยหิว” เสียงเรียกที่ปลุกผมขึ้นมาจากความฝัน

“หิวแล้วทำไมไม่ไปหาอะไรกินล่ะคะ” ผมถามคนเด็กน้อยที่ปลุกผม ในเวลาที่ไม่ต้องการ เพื่อตัดความรำคาญ

“หิว หิวววมากๆ” มือเล็กๆเขย่าจนผมนอนต่อไม่ได้ แต่ผมอยากจะนอนไง!!!!!! ช่างเถอะ ลูกหิวข้าวนี่ ผมลุกขึ้นจากเตียง โดยมียุยเดินตามไปมาทุกที่เลย แสดงว่าหิวจริงแฮะ

“คุณย่าไปไหนคะ”

“ไปงาน”

“ปาปาล่ะ” คำถามของผม ทำให้เด็กน้อยชี้มาที่ผม เฮ้ออออ เด็กสับสนจริงด้วย ไอ้ไดไม่อยู่งั้นเหรอ มันไปไหน?? ผมเองก็มีนัดนะ

“หนูยุย หิวมากเลยเหรอ”

“มากๆค่ะ”

“มาม่านะลูก แต่ถ้าหนูรอได้ จะให้สาวใช้ที่บ้านใหญ่มาทำให้” ทำหน้าน่าสงสารจังเลย เอ่ออออ ผมทำให้ก็ เอาอะไรที่มันง่ายๆ อย่างเช่นไข่ดาวดีไหมนะ

นีอา Say ::

“นีอา ทำไมถึงไม่หา สามีใหม่ ลูกจะได้มีคนดูแล”

“พี่เจถามแปลกจังเลย ใครจะอยากได้แม่ลูกติดเป็นแฟนคะ ใครๆก็ต้องอยากได้สาวสวยไร้ภาระพ่วง แล้วอีกอย่างฉันกลัวเจอคนไม่ดี ทุบตีลูกฉัน” ฉันยิ้มให้พี่เจที่ทำงานด้วยกัน

“พี่ก็พร้อมนะ”

“พี่อย่าล้อฉันเล่นได้ไหมคะ”

เราพูดคุยกันระหว่างทำงาน ไม่นานนักก็มีพวกใส่หมวกกันน็อคเข้ามาในร้าน พร้อมกันปืนสีเงินวาววับ แล้วจ่อมาที่เรา เงินในเคาน์เตอร์คือสิ่งที่มันต้องการ นี่คือการปล้นสินะ

“มีเงินเท่าไหร่!!!! ส่งมาให้หมด”

“ใจเย็นๆนะ นี่ร้านสะดวกซื้อ ไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้นหรอก อะนี่อะ มีแค่นี้” พี่เจกวาดเงินในเคาน์เตอร์เก็บเงินให้โจรไปจนเกือบหมด แต่เงินที่โจรมันได้ มันกลับทำให้ไอ้โจรไม่พอใจ

“อะไร มีแค่ 600z พวกมึงตุกติกใช่ไหม งั้นกูยิงอีนี่ ไปเอาเงินมา”

“อย่าทำอะไรน้องเค้านะ ผมจะไปเอาเงินมาให้คุณเดี๋ยวนี้” แล้วพี่เจ ก็เปิดเซฟเอาเงินให้โจรทั้งหมด ทั้งหมดที่โจรได้ไป ก็หลายหมื่น แม้ฉันจะกลัว แต่ฉันก็ไม่อยากให้พี่เจอทำแบบนี้ เพราะอะไรนะเหรอ เพราะเราต้องชดใช้ไง แล้วฉันก็ไม่มีจ่าย

ฉันวิ่งตามไอ้โจรเพื่อขอเงินมันคืนครึ่งหนึ่ง ก็ถ้าหักหมด พวกเราจะต้องทำงานฟรีแน่เลย

“อะไรของอีนี่ ผัวะ” ฉันถูกตบด้วยสันปืน จนในหัวมันวิ้งค์ไปหมด มันเลยทำให้ฉันไม่สามารถตามโจรไปต่อได้ ความวิ้งค์ในหัว มันทำให้ฉันมึนจนทรุดลงไปกับพื้น

“นีอา เป็นอะไรไหม เจ็บรึเปล่า ตายล่ะ เธอมีเลือดออก เข้าร้านพี่ทำแผลให้” พี่เจประคองฉันเข้าไปในร้าน ฉันคิดไปเองรึเปล่า ว่าเค้าพยายามสัมผัสหน้าอกของฉัน ตอนที่พยุงตัวฉันเข้ามาในร้าน เค้าอาจจะไม่ได้ตั้งใจก็ได้ล่ะมั้ง

พี่เจพาฉันเข้ามาทำแผลที่ด้านในร้าน ที่ตอนนี้ไม่มีเงินเลยสักบาท แถมคนก็ไม่มี เรื่องที่เกิดขึ้นมันทำให้ฉันกลัวก็จริง แต่ที่กลัวกว่าคือการหักเงินเดือน เงินหลายหมื่นที่เสียไป หักไปอีกหลายเดือนเลยนะ ฉันจะทำยังไงดี หนูยุยของฉันจะอยู่ยังไง

“อย่าไปคิดมากเลยนะ ปลอดภัยก็ดีแล้ว” ก้อนสำลีที่ชุ่มไปด้วยยาทาแผล ถูกทาลงที่แผลของฉัน

“ไม่คิดมากไม่ได้หรอกค่ะ ฉันต้องการเงิน ฉันมีลูกที่ต้องไปรับกลับมา ไหนจะที่พักที่จะให้ลูกอยู่” ฉันปล่อยโฮออกมาอย่างคนที่อ่อนแอ มันไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่มันเป็นทุกๆเรื่องที่ถาโถมเข้ามา อย่างไม่หยุด

“ชู่ววๆ ไม่เอาไม่ร้อง ให้พี่ช่วยนะ เห็นแบบนี้พี่มีเงินนะ” พี่เจพยายามจะดึงฉันเข้าไปกอด แม้ฉันก็ผลักเค้าออก เค้าก็ยังไม่ลดละความพยายาม

“พี่เจไม่เอาค่ะ ไม่ทำแบบนี้”

“พี่รู้เธอก็มีใจ อย่าทำเป็นไม่มีใจได้ไหม เธอยิ้มหวานให้พี่ทุกวัน นี่ไง พี่ชอบเธอแล้ว” พี่เจพยายามที่จะกดฉันลงกับโต๊ะกินข้าวของพนักงาน

แบบนี้อีกแล้ว ทำไมฉันถึงต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ทุกทีเลย ฉันพยายามจะดิ้นหนีจากริมฝีปาก ที่พยายามจะเข้ามาใกล้

“พี่เจ!!!!!! ไม่เอา ได้โปรด”

“มาเล่นตัวอะไร ที่ขอเข้ากะดึกทุกวัน ไม่ใช่เพราะอยากอยู่กับพี่งั้นเหรอ!!!!”

“พี่คิดอะไร ฉันขออยู่กะดึกเพราะไม่มีบ้านให้กลับต่างหาก ปล่อย!!! ทำแบบนี้ฉันจะแจ้งโปลิสนะ” ฉันใช้มือที่เพิ่งจะดิ้นหลุด ดันหน้าของพี่เจเอาไว้ มันไมเรื่องแบบนี้มันเกิดกับฉันซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า กันนะ!!!!

ปล่อยยยย!!!! ได้โปรดดดดด ฉันพยายามที่จะดิ้นสุดชีวิต ที่จะดิ้นออกไปหน้าร้าน ฉันถีบพี่เจออก จนเกิดช่องว่าง ที่จะวิ่งไปที่ประตู แต่ทำได้เพียงแค่ปลดล็อคประตู ร่างของฉันก็ถูกลากไปที่กำแพงอีกฝั่งที่ตรงข้ามกัน หรือว่าเหตุผลที่พนักงานกะดึกลาออกบ่อย เพราะแบบนี้

“ไม่!!! อย่าาาา!!!! ปล่อยยยย!!!!!” ฉันดิ้นจนแทบจะหมดแรงอยู่แล้วนะ ทำไมเค้าถึงไม่ยอมปล่อยยยย

“เป็นเมียพี่ไม่ดีตรงไหน ลูกเธอมีทุกอย่างเลยนะ” ริมฝีปากที่เต็มไปด้วยไรหนวดซุกเข้าที่ซอกคอของฉัน มือใหญ่พยายามที่จะบีบเข้าที่หน้าอก จนฉันรู้สึกเจ็บ

“กรี๊ดดดดด”

============================