สาวไซด์( ไม่) ไลน์

ดูแล( ตัวเอง) (โฟรัส+ ใบข่า)

บ้านของโฟรัส

" ตารัสพรุ่งนี้เที่ยงว่างไหมลูก?" มัมแตงหวานถามลูกชายขณะที่โฟรัสเดินเข้ามาในบ้าน เพราะว่าท่านมีนัดกับเพื่อนเพื่อเป็นการนัดบอดให้กับลูกชาย โฟรัสรู้ทันทีเพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่มัมถามเขา เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย แต่เพราะมัมอยากมีหลานเหมือนเพื่อนคนอื่นๆเขา มัมเลยพยายามหาผู้หญิงที่เป็นลูกเพื่อนมาเสนอให้กับเขา แต่โฟรัสก็ไม่สนใจ เพราะเขาชอบชีวิตโสดอยู่ แต่ที่เป็นตอนนี้เขายิ่งไม่สนใจใหญ่เลยเพราะเขาเหมือนพวกขาดยาบางชนิด โฟรัสปลายตามองหน้ามัมแตงหวานพร้อมเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ มือหนาสอดเข้าไปกอดเอวของมัม พร้อมกอดหอมแก้มเบาๆ

" มัมครับ ผมขอนะครับ" โฟรัสพูดออกมาด้วยใบหน้าหล่อเพลียๆ เพราะผู้หญิงที่มัมหามาให้แต่ละคนช็อปปิ้งเก่งมากๆ เขาเบื่อที่จะเดินห้างนานๆ เขาเบื่อที่จะไปช่วยพวกเธอๆเลือกของ เขาเบื่อที่ต้องตักอาหารให้พวกเธอทั้งๆที่พวกเธอก็มีมือมีเท้า เขาเบื่อหมดแหละที่ต้องทำให้คนอื่น โคตรเบื่อหรือว่ามหาเบื่ออะไรประมาณนี้ มัมแตงหวานยิ้มอ่อนโยนให้ เข้าใจลูกชายดี แต่เพราะเวลาไปหาเพื่อนๆ เพื่อนๆชอบพูดเรื่องหลาน อวดหลาน ท่านเลยอยากมีบ้าง อยากคุยกับเพื่อนรู้เรื่อง

" แต่มัมอยากมีหลานนี้ รัสไม่ใจร้ายกับมัมกับแด๊ดไปหน่อยเหรอ " มัมพูดออกมาพร้อมทำหน้าเศร้าสร้อย ท่านหันหน้าเบี่ยงไปทางอื่นเพื่อทำเป็นงอนลูกชาย โฟรัสดึงมัมมากอดแน่นๆ ' แสดงนำหญิงแห่งปี นี้เขาจะต้องไปเปิด รร. เรียนการแสดงให้มัมแล้วมั้ง รางวัลคงต้องมาแล้วปีนี้' โฟรัสพลางติดในใจ เพราะนี้คือมุกเดิมๆที่มัมใช้บ่อยๆกับเขา โฟรัสถอนหายใจเบาๆ

" โอเคครับมัมกี่โมงครับ?" โฟรัสถามมัมออกมาด้วยความเบื่อหน่าย แต่เขาก็ไปเฉยๆ ไปแค่เพราะมัมต้องการแต่ไม่ใช่เพราะใจมันอยากไป มัมแตงหวานยิ้มออกมา

" เที่ยงพรุ่งนี้ที่ห้างxx น้องชื่อน้องคาร์ดิลนะตารัส" มัมบอกกับลูกชายออกมาด้วยความดีใจ ที่จริงท่านก็ไม่ได้สนใจลูกสาวเพื่อนอะไรหรอกท่านไม่ได้คิดว่าลูกสะใภ้ต้องเป็นลูกสาวเพื่อน แต่ท่านคิดว่าใครก็ได้ที่ปราบพยศลูกชาย ท่านรักหมดแหละจน รวย ท่านไม่เกี่ยง มาจากอาชีพนั่งดริ้งเหมือนท่าน ท่านรับได้หมดเพราะท่านก็มาจากที่ที่คนมองว่าเป็นผู้หญิงหลายผัว แต่แด๊ดของโฟรัสไม่แคร์แด๊ดโฟรัสบอกว่ารักคือรักมาจากช่องไหนก็ไม่สน แต่ถ้ามาอยู่กับเขาแล้วห้ามทำอีก มัมแตงหวานก็เลยรักและจงรักภักดีกับแด๊ดโทรัสมาตลอดรักมากดูแลมาก โฟรัสส่ายหน้าเล็กน้อย

" อาทิตย์หน้าผมจะไปทำงานที่เมืองไทยแล้วนะครับ ห้าหกเดือนเพราะโรงแรมสาขาใหม่ของเราเสร็จแล้ว มัมสนใจอยากกลับไปฮันนีมูนกับแด๊ดอีกรอบไหมครับ?" โฟรัสถามมัมออกมาเพราะส่วนมาทั้งสองไปเที่ยวที่เมืองไทยบ่อย และมีบ้านอยู่ที่เมืองไทย บ้านเรือนไทยทรงทันสมัย ถึงพวกท่านไม่อยู่แต่ก็มีคนดูแลให้ ส่วนโฟรัสนานๆเขากลับเมืองไทยเขาก็นอนที่โรงแรม หรือไม่ก็เพ็นเฮ้าส์ที่ซื้อร่วมกันกับเพื่อนๆ

" อาทิตย์หน้าเหรอลูก มัมกับแด๊ดว่าจะไปเดือนหน้าน่ะลูก " มัมบอกกับลูกชายคนเดียวที่ท่านรักมากๆตามใจทุกอย่าง ทุกเรื่อง ท่านรับได้ทุกอย่างที่ลูกชายทำไม่ว่าจะเรื่องที่ลูกชายตัวดีมีอะไรกับผู้หญิงคนเดียวกับเพื่อนๆท่านก็รับได้ เพราะพวกเธอเต็มใจเอง แถมลูกชายก็จ่ายเงินไม่ได้ใช้บริการฟรี

" ครับ อาทิตย์หน้าครับมัม" โฟรัสตอบออกมาดี มัมมองหน้าลูกชายแล้วยิ้มออกมาด้วยความภูมิใจเพราะเวลาผ่านไปเร็วมากๆ แป๊บเดียวลูกชายโตเป็นหนุ่ม แถมยังเก่งอีกต่างหากเก่งเหมือนแด๊ดที่ตอนนี้ออกไปตีกอล์ฟกับเพื่อนๆ โทนัสไม่เคยเร่งลูกชายเรื่องเมียเลย เพราะท่านบอกว่าถึงเวลาเดี๋ยวก็มาเอง

" พี่รัสรอคาร์ดิลด้วยค่ะ" คาร์ดิลร้องเรียกให้โฟรัสรอเพราะเขาเดินนำหน้าเธอไปห่างกันเป็นโยดเขาไม่สนใจจะดูแลเธอเลย เดินตัวเบามือหนาล้วงกระเป๋ากางเกงเดินมองนั้นมองนี้เฉยๆ ส่วนคาร์ดิลถือของที่เธอช็อปปิ้งพะรุงพะรังเต็มมือทัสองข้าง โฟรัสหันหน้ามามองพลางส่ายหน้าอย่างรำคาญใจ เขาถอนหายใจออกมาแรงๆ ' น่าเบื่อผู้หญิงพวกนี้'

" เดินเร็วๆซิ เดินเล่นแบบนั้นจะเดินทันผมเหรอ" โฟรัสพูดขึ้นมาทันทีอย่างรำคาญ

" แต่คาร์ดิลเป็นผู้หญิงนะคะ พี่ต้องช่วยคาร์ดิลถือของสิค่ะ" คาร์ดิลพูดออกมาพร้อมทำหน้าออดอ้อน โฟรัสปากคว่ำมองบน

"คุณซื้อเองก็ต้องถือเองสิ ผมไม่ได้บอกให้ซื้อนี้ " โฟรัสพูดออกมาอย่างไม่ถนอมน้ำใจของคาร์ดิลเลย ก็เธออยากบ้ามาตามนัดตามที่ผู้ใหญ่บอกทำไมล่ะ เขาไม่ได้เห็นเรื่องนัดบอดบ้าอะไรเนี่ยจะสำคัญ แล้วใส่มาทำบ้าอะไรรองเท้าส้นสูง คาร์ดิลน้ำตาคลอเบ้าในใจแค้นเคือง

" แต่ผู้ใหญ่ให้เรามาเดทกันนะคะ พี่ก็ต้องดูแลคาร์ดิลสิค่ะ" คาร์ดิลบอกกับโฟรัสให้เขาเห็นและทำตามผู้ใหญ่สั่ง โฟรัสกรอกตามองบนอย่างรำคาญใจอีกรอบ มัมของเขาบอกว่า ' มัมขัดเพื่อนไม่ได้ แล้วแต่ลูกจะจัดการ มัมไม่บังคับลูกชายของมัมอยู่แล้วเรื่องความรัก'

" อย่าเอาผู้ใหญ่มาอ้าง โตจนหมาเลียน้องสาวไม่ถึงแล้วยังไม่มีความคิดเป็นของตัวเองอีกหรือไง " โฟรัสพูดออกมาพร้อมหมุนตัวเดินต่อไป คาร์ดิลได้แต่มองตามหลังโฟรัสพลางขบกรามแน่นๆ

" พี่รัสค่ะรอคาร์ดิลด้วยน่ะ " คาร์ดิลร้องออกมาเสียงดัง ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาต่างมองดูแต่โฟรัสไม่สนใจหันมามองอีก คาร์ดิลได้แต่แค้นใจ โฟรัสเดินเข้าไปในร้านอาหาร คาร์ดิลเดินมานั่งลงตรงข้ามเขาเช่นกัน โฟรัสเงยหน้าขึ้นมามองพลางยิ้มร้ายที่มุมปาก เขายกมือเรียกพนักงานในร้านมารับออเดอร์ พอเขาสั่งเสร็จคาร์ดิลก็สั่งเสร็จ พนักงานเดินจากไปทันที

" พี่รัสมีแฟนแล้วเหรอคะ?" คาร์ดิลถามเขาออกมาเพราะอยากรู้ เพราะถ้ายังไม่มีแฟนเธอก็พอจะมีความหวังทำคะแนนตื้อเขา โฟรัสปลายตามองพลางถอนหายใจเบาๆ

" อย่าล้ำเส้นคนพึ่งรู้จักกันไม่ถึงวัน กรุณาอยู่ในส่วนของตัวเองด้วย" โฟรัสพูดออกมาน้ำเสียงเบื่อหน่าย เขาสบตากับคาร์ดิลด้วยแววตาดุดันน่ากลัวเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ชอบคำถามของเธอเป็นอย่างมาก คาร์ดิลก้มหน้าลงทำหน้าเศร้า แต่เสียใจคนอย่างโฟรัสไม่มีท่าสงสารผู้หญิงแบบนี้ ' มารยา เรียกร้องความสนใจ' ทั้งสองคนนั่งเงียบๆจนอาหารมาวางบนโต๊ะ

" ลองทานนี้ค่ะพี่รัส" คาร์ดิลกำลังจะตักอาหารใส่จานให้เขา แต่โฟรัสยกมือหนาขึ้นมาปิดจานเอาไว้เพื่อไม่ให้อาหารในช้อนวางลงในจานของเขา ' เสือกจัง' แววตาของโฟรัสเบ่งบอกว่าไม่ชอบใจ คาร์ดิลขบกรามแน่นๆเริ่มแอ๊บไม่ไหว

" ไม่ต้อง พอดีไม่ใช่พวกกล้ามเนื้ออ่อนแรงตักกินเองได้" โฟรัสพูดออกมาเขาก้มหน้าลงตั้งใจทานอาหารเงียบๆ คาร์ดิลจ้องมองหน้าโฟรัสพลางกรอกตามองบน ' ถ้าไม่รวย ก็ยาจกดีๆนี้ล่ะหยิ่งไปเถอะ พลาดมารักฉันจะให้นายง้อด้วยกระเป๋าแบรนด์เนม' แต่พออิ่มโฟรัสยกมือหนาขึ้นเรียกพนักงานเก็บตังค์ คาร์ดิลยิ้มที่มุมปากเพราะคิดว่าโฟรัสจะจ่าย พนักงานเดินเข้ามามือหนาชี้ไปบนโต๊ะพลางนิ้วชี้ชี้ที่อาหารสองอย่าง เพื่อบอกกับพนักงาน คาร์ดิลอ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออกโฟรัสปลายตามองคาร์ดิลพลางยิ้มร้ายที่มุมปาก

" ทำไมพี่ไม่จ่ายให้คาร์ดิลด้วยคะ?" คาร์ดิลถามโฟรัสด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เพราะเขาทำให้เธออายพนักงานในร้าน โฟรัสหน้ามามองจ้องหน้าคาร์ดิล พลางดันตัวลุกขึ้น

" ........." โฟรัสเดินออกจากโต๊ะอาหารทันที โดยไม่พูดอะไรเพราะเบื่อที่จะพูดคุยกับเธอ คาร์ดิลกำหมัดแน่นๆ ด้วยความเจ็บใจเพราะนี้คือครั้งแรกที่มีผู้ชายไม่เห็นเธออยู่ในสายตาเลย

ตื่ดๆๆๆ คาร์ดิลกดโทรศัพท์หาแม่ของเธอทันทีเพื่อฟ้อง

" คุณแม่ขา ไอ้โฟรัสมันไม่สนใจหนูเลยค่ะ" คาร์ดิลบอกแม่ด้วยความโมโห

" พี่อาจจะอายเราก็ได้ลูก ผู้ชายก็แบบนี้แหละ เจอกันครั้งแรกอาจจะไม่กล้าแสดงออกมาๆลูก" แม่บอกกับลูกสาวเพื่อให้ความมั่นใจ คาร์ดิลกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ ' หรือจะจริงอย่างที่แม่ของเธอบอกน่ะ'

" ห้ามท้อน่ะลูก บ้านนั้นรวยมหาศาลขนาดนั้นตื้อเข้าไว้นะลูก " แม่พูดให้ลูกสาวฮึดสู้อีกครั้งคาร์ดิลพลางยิ้มที่มุมปาก มันก็จริงอย่างที่แม่ของเธอว่าคนรวยมักจะเลือกผู้หญิงเพราะโฟรัสมีให้กินตลอดเวลา เขาเลยไม่ถนัดเอาใจใคร แถมโฟรัสเป็นลูกชายคนเดียวด้วย

" ค่ะคุณแม่ " คาร์ดิลตอบแม่ออกไปด้วยความหวังที่มีมากล้น

" พี่ข่าครับ ผมหิวแล้วพี่ได้อะไรกินบ้างครับ" ทองย้อยนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกในคอนโดของพี่สาว เขาตะโกนถามเสียงดัง วันนี้ใบข่าเรียกน้องชายมากินข้าวที่ห้องของเธอ เพราะวันที่เธอนัดกินข้าวกับน้องชายวันนั้นเธอไม่ได้ไปเพราะรถเสีย ใบข่าหันหน้ามามองหน้าน้องชายที่เดินเข้ามาในห้องครัว

" ทนหน่อยสิ พี่กำลังทำต้มจืดเต้าหู้ไข่ ผัดผัก น้ำพริกหนุ่ม" ใบข่าบอกน้องชาย ทองย้อยดันตัวลุกขึ้นพร้อมเดินที่หาพี่สาวที่ครัว เขาก้มมองดูอาหารบนโต๊ะที่เสร็จแล้วเขายิ้มออกมาเพราะน้ำพริกหนุ่มคือของโปรดของเขา

" พี่สาวของผมนี้รู้ใจผมที่สุดครับ แล้วนี้พักคนเดียวไม่มีแฟนเหรอครับ?" ทองย้อยถามพี่สาวด้วยความสงสัย เพราะเห็นพี่สาวครองโสดนานมาก เขาไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนหรือพี่สาวไม่เคยแนะนำใครให้เข้ามาให้รู้จักเลย ใบข่าปลายตามองน้องชายเล็กน้อย

" อยากให้พี่มีแฟน ก็รีบเรียนให้มันจบสิ " ใบข่าแกล้งพูดออกมาให้น้องชายตั้งใจเรียน ทั้งที่น้องชายก็เรียนเก่งที่สุด น้องชายทำให้พี่สาวภูมิใจมากๆเลย ทองย้อยยิ้มออกมากับคำพูดของพี่สาวมือหนาหยิบผักจิ้มน้ำพริกเข้าปาก พร้อมเคี้ยวตุ้ยๆ ทำหน้าฟินเพราะฝีมือพี่สาวอร่อยที่สุด ทองย้อยเรียนวิศวะปีสามแล้ว เขารู้ดีว่าพี่เหนื่อยมากแค่ไหนพอเขาขอพี่สาวทำงานพี่สาวบอกว่าไม่ต้อง เพราะพี่สาวมีเงินส่งเขาได้มากพอจนจบปีสี่ เขาอยากแบ่งเบาภาระพี่สาวบ้างแต่ พี่สาวก็บอกไหวตลอด

" ครับ ถ้าผมเรียนจบแล้วพี่ต้อมีแฟนเลยนะครับ" ทองย้อยตอบรับพี่สาว พร้อมแกล้งบอกพี่สาวให้รีบมีแฟน ใบข่าหันหน้ามาสบตากับน้องชายสุดหล่อแล้วยิ้มเอ็นดู ทองย้อยยิ้มให้พี่สาวที่มุมปากกลับคืน

" ทำไมน้องชายพี่ไม่อยากมีพี่ขึ้นคานหรือไงจ้ะ " ใบข่าแกล้งถามน้องชายออกมา ทองย้อยยิ้มที่ปากบางที่สาวๆในมหาลัยหลงเสน่ห์ส่งให้พี่สาว

" ผมน่ะเลี้ยงได้ครับพี่สาวคนเดียว " ทองย้อยพูดออกมาให้พี่สาวเชื่อใจ เพราะวันข้างหน้าถึงแม้ว่าพี่สาวจะไม่แต่งงาน เขาก็จะไม่คิดทิ้งพี่สาวอยู่แล้ว ใบข่าได้ยินน้องชายพูดออกมาเธอก็ยิ้มออกมาทันที

" ทานข้าวเถอะ เสร็จแล้วจะได้รีบกลับ " ใบข่าบอกน้องชาย ทองย้อยส่ายหน้าเล็กน้อย

" ไม่เอา ผมจะนอนที่นี่กับพี่ครับและผมจะย้ายมาอยู่กับพี่ที่นี่ครับ " ทองย้อยพูดออกมพร้อมทำหน้าออดอ้อนพี่สาว เพราะเขาคิดว่าเขาจะย้ายมาอยู่กับพี่สาวแล้ว เพื่อนที่เช่าห้องกับเขาดูมีแฟนแล้วมันพาแฟนมาอยู่ในด้วย เขาเลยอยากให้เพื่อนได้มีเวลาส่วนตัวกับแฟน ใบข่าปลายตามองน้องชายเล็กน้อย พลางถอนหายใจเธอไม่อยากให้น้องชายต้องนั่งรถหลายต่อ แต่นี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่น้องชายพูดแบบนี้ เธอคงต้องยอมแล้วล่ะ

" อืมอยู่กับพี่ต้องทำงานบ้านน่ะ ไปช่วยที่ร้านด้วยเข้าใจไหม พี่ขับรถไปส่งเราที่มหาลัยแล้วกัน" ใบข่าบอกน้องชายทั้งสองคนเริ่มลงมือทานข้าวไปด้วยพูดคุยกันไปด้วย หัวเราะคิกคักตามประสาพี่น้อง