1. Interview
1058 Words
@บริษัท Consulting
"เรียนจบเกียรตินิยม จากมหาลัยดังซะด้วย เคยทำงานโรงแรมมาหนึ่งปี" ผู้สัมภาษณ์อ่านประวัติจากรีซูเม่ของฉันผ่านเว็บหางาน
"แล้วทำไมสนใจมาสมัครงานที่นี่คะ" ผู้สัมภาษณ์หญิงอีกคนหันมาถามฉัน
"ดิฉันอยากหาประสบการณ์กับธุรกิจ Consulting ดูบ้างค่ะ" ฉันตอบออกไปอย่างฉะฉาน
"แล้วตอนที่ทำงานโรงแรมหนึ่งปี นี่เราทำอะไรบ้าง" ผู้สัมภาษณ์ชายถามขึ้นมาขณะที่เปิดอ่านรีซูเม่ฉันจากเว็บสมัครงาน
"ดูุแลเรื่องเอกสารต่างๆ รับลูกค้า ติดต่อประสานงานกับหน่วยงานต่างๆค่ะ" ฉันตอบผู้สัมภาษณ์ชายที่มองหน้าฉันตลอดเวลาในขณะที่ตอบคำถามเขา
จากนั้นผู้สัมภาษณ์ทั้งสองก็ถามเรื่องต่างๆทั่วไป จนสุดท้าย
"เดี๋ยวเราจะติดต่อกลับไปภายใน 3 วันนะคะ" ผู้สัมภาษณ์หญิงบอกฉัน พร้อมเดินออกมาจากห้องสัมภาษณ์
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ" ฉันตอบกลับไป
เฮ้อ ฉันสัมภาษณ์งาน ที่นี่ก็ที่ที่ 7 แล้ว เมื่อไหร่จะเจอที่ที่ใช้สำหรับฉันสักทีน้า
สามวันต่อมา
"สวัสดีค่ะ" ฉันรับสายจากเบอร์ที่ไม่รู้จัก
"สวัสดีค่ะ น้องเฟรินรึเปล่าคะ ตอนนี้น้องได้งานทำรึยังคะ " เสียงปลายสายถามออกมา น่าจะเป็นหนึ่งในบริษัทที่ฉันไปสัมภาษณ์งานมาแน่เลย โอ้ยได้งานแล้วโว้ยอีเฟิร์น
"ยังค่ะ ไม่ทราบจากบริษัทไหนคะ พอดีไปสัมภาษณ์หลายที่" ฉันรีบตอบกลับไปด้วยความตื่นเต้น
"บริษัท YSD ค่ะ มีความยินดีที่จะให้น้องมาร่วมงานด้วยค่ะ ไม่ทราบว่าน้องเฟรินสามารถเริ่มงานได้เมื่อไรคะ"
"เริ่มได้ทันทีเลยค่ะ ตอนนี้หนูว่าง"
"แต่ว่า ตำแหน่งที่ให้น้องเริ่มงาน คือ ตำแหน่ง Operations ไม่ใช่ ตำแหน่ง Analyst ที่ต้องสมัครไว้ น้องยังสนใจมาร่วมงานกับเราอยู่ไหมคะ" ได้ยินแบบนี้แล้วมันก็ห่อเหี่ยวนิดนึง แต่ยังดีกว่าไม่มีงานทำงานทำวะ เอาเหอะไอ้เฟ
"ได้ค่ะ ไม่มีปัญหาค่ะ" ฉันตอบกลับไปอีกครั้ง
"งั้นเริ่มงานวันจันทร์หน้านะคะ เวลาทำงานของเรา คือ 9 โมงเช้า เลิกงาน 6 โมงเย็นนะคะ หวังว่าวันแรกอย่ามาสายนะคะ" ปลายสายบอกฉันอีกครั้งพร้อมกับแจ้งสถานที่ตั้งของออฟฟิศ
"ค่ะ วันจันทร์เจอกันค่ะ" สวรรค์ ไอ้เฟ ได้งานทำแล้วโว้ย
ฉัน นางสาว เฟริน จงจิตรกุล สาวต่างจังหวัดที่สอบติดมหาวิทยาลัยเข้ามาเรียนในเมืองหลวง หน้าตาก็สวยพอใช้ได้ ไม่ได้ดูขี้เหล่ อายุ 24 ปี สถานะตอนนี้เหรอ โสดถึงโสดที่สุด ชีวิตเกิดมาไม่เคยมีแฟนเลย ขนาดเพื่อนชายคนสนิทยังไม่มีกับเขาเลยด้วยซ้ำ จบการศึกษาคณะบริหารธุรกิจ ด้วยเกรดเฉลี่ยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งของมหาลัย เรียนดีขนาดนี้แต่วันรับปริญญาฉันกลับเป็นคนที่โดดเดี่ยวที่สุด ชีวิตคำว่า เด็กกำพร้า สำหรับฉันถือกำเนิดขึ้นตั้งแต่ฉันอายุ 5 ขวบ พ่อและแม่ฉันเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ
ยายเล่าให้ฟังว่าพ่อกับแม่ขนเอาอาหารไปส่งในตัวเมือง ตอนขากลับโดนรถเบนซ์คันหนึ่งตัดหน้า ทำให้พ่อต้องหักหลบจนตกเขาและเสียชีวิตคาที่ทั้งคู่ แล้วชีวิตโดดเดี่ยวของฉันอย่างสมบูรณ์แบบก็มาถึงตอนอายุ 19 ปี ตอนนั้นเหมือนโลกถล่ม ดินทลายเลยแหละ มองไปทางไหนมันเคว้งไปหมด ดีที่ฉันเป็นคนภูมิคุ้มกันด้านการถูกทอดทิ้งแข็งแรงดี ฉันจึงยังมีชีวิตอยู่ต่อได้จนถึงทุกวันนี้ แต่กว่าจะผ่านมันมาได้ก็ดิ้นรนกัดฟันมาดีพอสมควร เริ่มตั้งแต่เรียนให้ได้ทุน เวลาว่างหางานพาร์ทไทม์ทำ ฉันถึงไม่มีช่วงเวลาคำว่าปิดเทอมไปไหนกับครอบครัวหรือการเที่ยวช่วงปิดภาคเรียนเลย
ตอนสมัยเรียนฉันมีรูมเมทหนึ่งคน ชีวิตเราสองคนต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยแหละ จีน จีรณา เพื่อนร่วมห้องหรือเพื่อนสนิทคนเดียวของฉันก็ว่าได้ นอกจากฐานะที่ต่างกัน เราสองคนยังนิสัยต่างกันอีก จีนจะเป็นสาวหมวยที่ดูเรียบร้อยพูดน้อย แต่ชอบอยากรู้อยากลอง เคยลองหนักสุด คือ ดื่มเหล้าหลายยี่ห้อรวมกัน จนนางอ้วกแตกกลางผับดังย่านเมืองหลวง จนเป็นที่ฮือฮาว่า สาวเรียบร้อยจนร้อยเรียบ ฉันได้ยินก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามันหมายความว่ายังไง แต่จีนก็ไม่ได้แคร์อะไร ชีวิตก็ต้องเรียนรู้ ถ้าไม่เรียนรู้จะอยู่เพื่ออะไร เอ่อ เป็นความคิดที่ฟังแล้วดูสวยงามดีนะ
ส่วนฉันน่ะเหรอ ชีวิตไม่อยู่กับกองหนังสือ ก็อยู่กับงานพิเศษ วันหนึ่งถ้าว่างฉันจะทำงานถึง 5 ที่ต่อวัน ทำทุกอย่างตั้งแต่เด็กร้านจาน เด็กเสิร์ฟ เด็กล้างรถ ยันครูสอนพิเศษให้เด็กตามบ้าน ทั้งทำงานหนักและเรียนอย่างหนัก ฉันถึงได้คำว่า เด็กเกียรตินิยม ตามที่หลายคนพูดกัน ไม่ได้อยากได้หรอกนะได้คำนี้ แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะฉันไขว่คว้าหาทุกทุนที่ทำได้ ให้อยู่ได้จนจบปริญญา บางครั้งก็นั่งถามตัวเองว่าดิ้นรนขนาดนี้ไปทำไม ชีวิตฉันไม่เหลือใครที่คอยภูมิใจ คอยยินดีเวลาฉันประสบความสำเร็จในชีวิต ขนาดว่าเรียนดี กิจกรรมเด่นขนาดนี้
งานแรกที่ฉันได้ทำกลับเป็นงานโรงแรมซะงั้น ยังงงว่าฉันโดนของหรืออะไร ถึงตกลงปลงใจทำงานที่นั่นซะงั้น ทั้งยังทำมาได้เป็นปีอีกตะหาก ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์ลูกค้ามาลวนลามฉัน ฉันคงไม่ต้องมานั่งหางานใหม่ ดีนะที่ทางลูกค้าชดใช้ค่าทำขวัญมาให้ก้อนหนึ่ง ทำให้ฉันมีเงินใช้ในช่วงที่ตกงาน ไม่อย่างนั้นคงได้อยู่ข้างถนนเพราะไม่มีเงินจ่ายค่าหอแน่ๆ เพราะกว่าฉันจะได้งานใหม่ก็ตระเวนสัมภาษณ์งานถึง 7 ที่เลยแหละ ถึงมาเจอที่นี่ได้
หวังว่าที่นี่คงจะทำให้ฉันสนุกกับชีวิตพนักงานออฟฟิศอย่างจริงๆสักทีนะ
- Writer
