"พี่เจได!!!!" ฉันร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นหน้าคนที่เคาะประตูห้อง
"มาตามพวกเราเหรอคะ" ฉันถามออกไปอย่างประหม่าเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้
"ไหวรึเปล่า" พี่เขาถามขึ้นมาเมื่อฉันเงียบไป
"ไหวสิคะ ไม่ได้ป่วยหนิ" ฉันพูดออกไปพร้อมกับยิ้มให้
"เรื่องเมื่อคืน" พี่เขาพูดทำเอาฉันต้องก้มหน้าอย่างรู้สึกผิดเลย
"เราเมาค่ะ เมาทั้งคู่เลย อีกอย่างเฟเป็นคนเริ่มด้วย ช่างมันเถอะ พี่ไม่พูด เฟไม่พูด ก็ไม่มีใครรู้ จริงไหมคะ" ฉันพูดออกมา แต่ทำไมมันเจ็บที่หัวใจ กับสิ่งที่ตัวเองพูดไปด้วยนะ
"พี่จะรับผิด..." พี่เขากำลังจะพูดอะไรออกมา แต่...
"อ้าว สองคน มายืนไรกันหน้าประตู พี่ติ๊กล่ะเฟ" พี่มิ้งเดินมาพอดี เลยทำให้พี่เจไดไม่ได้พูดประโยคนั้นให้จบ
"พี่ติ๊กไปหาพี่ตั๊กที่ห้องค่ะ พี่มิ้งจะไปห้องอาหารแล้วเหรอคะ" ฉันตอบพี่มิ้งกลับไปพร้อมกับถามต่อทันที
"ใช่ หิวมากตอนนี้ แล้วแกมาทำไรหน้าห้องน้องเฟกับพี่ติ๊กล่ะเจ็ค" พ
