Ep2 ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ
1367 Words
“อีกสองวัน พ่อกับแม่จะบินกลับไปคุยเรื่องแต่งงาน ลูกก็รีบเคลียร์งานแล้วกัน”
“แต่ผมมีประชุมกับคณะบริหารพ่อก็รู้นิครับ”
“แก่เป็นเจ้าของบริษัทแล้ว อยากทำอะไรก็เรื่องของแก” ชายวัยกลางคนพูดพรางส่งสายตาดุให้ลูกชาย
“แล้วอากลับวันไหนครับ”
“วันนี้ตอนเย็นๆ”
ชายร่างใหญ่ทั้งสามคน ใช้เวลาอยู่บนดาดฟ้าอยู่นานหลายชั่วโมง จนฟ้าเริ่มมืด ก่อนที่พวกเขาจะแยกย้ายกัน
“มืดแล้ว กูว่าเรากลับกันดีกว่า กวนเวลางานของเสือมามากแล้ว”
“อย่าพูดแบบนั้นเลยครับอา นานๆเจอกันที อีกอย่างอาโชนก็ไม่ใช่คนอื่น” ใบหน้าคมคายยิ้มกว้าง
ชายทั้งสองลงลิฟต์มาจนถึงชั้นทำงานของประธานบริษัทคนใหม่ ก่อนที่เขาจะกล่าวลาแล้วเดินออกไปจากลิฟต์ ปล่อยให้ชายวัยห้าสิบกว่าทั้งสองคนลงไปที่ล็อบบี้ชั้นหนึ่ง
กึก กึก กึก
เสียงร้องเท้าขัดมันกระทบกับพื้นเข้ามาภายในห้องทำงาน สายตาของเขาก็ต้องไปสะดุดเข้ากับร่างบางอวบอึ๋ม ที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ กระโปรงสั้นแหวกจนเกือบชิดขอบกางเกงตัวจิ๋ว เสื้อสูทสีหวานถูกถอดวางไว้ข้างๆมีเพียงเสื้อสายเดี่ยวตัวจิ๋วปิดปลายเนินใหญ่ไซต์สี่สิบเอาไว้แค่นั้น
“บอสขา เอมิลี่ร้อนจัง นั่งรอบอสนานมากเลยนะคะ”
ใบหน้ายั่วยวนพร้อมเสียงหวานเป็นการเชิญชวนให้คนฟังอยากเข้าหา
“ทำไม หิวจนใจจะขาดเลยเหรอ” รอยยิ้มมุมปากของใบหน้าคมเข้มสายตาแฝงด้วยเสน่ห์ดึงดูดใจสาว เขาเดินย่างกายพาตัวเองเข้าไปหาร่างบางเล็กที่นั่งอยู่
“ผมยังไม่อาบน้ำเลยนะ เหงื่อเต็มตัวไปหมด”
“แบบไหน ลี่ก็ชอบค่ะ” เสียงหวานพร้อมสายตาอ้อนมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนที่มือเรียวสวยจะลูกคลึงที่เป้ากางเกงของชายหนุ่มจนบางอย่างที่อยู่ข้างในขยายแน่นเต็มเป้า
.
.
ตั่บๆตั่บๆ
“บอสขา อ้า แรงอีกคะบอส”
อ้าส์~
“เสียวสุดๆเลยค่ะ บอสขา อู้ย~”
เสียงเนื้ออ่อนกระทบกัน ปนกับเสียงครางของคนทั้งคู่ดังลั่นห้องทำงานขนาดใหญ่ แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่ากำลังมีบางคนเข้ามาได้ยินเสียงเหล่านั้นอย่างไม่ตั้งใจ
เพล้ง!
มีบางอย่างตกกระทบพื้นแตกเสียงดังอยู่หน้าประตู ก่อนที่ร่างของคนทั้งสองจะแยกออกจากกันด้วยความตกใจ
หมับ!
เรียวแขนของหญิงสาวถูกมือใหญ่ดึงกระชากจนร่างเล็กเดินถอยหลังชนเข้ากับข้างผนังทางเดิน
“อ๊ะ ขะ ขอโทษค่ะ อันอันไม่ได้ยิน ไม่เห็นอะไร นะคะ อันอันแค่เอางานมาส่ง”
ร่างบางเล็กก้มหน้าส่ายหัวไปมา ผมยาวของเธอดูยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิงเหมือนมุดออกมาจากรูไหนสักที่ มือใหญ่บีบที่แก้มใสของคนตัวเล็กให้เชิดขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาสะกดให้คนตัวเล็กถึงกับอึ้งนิ่งจนแทบหยุดหายใจ ดวงตาคมเข้มมองต่ำ ท่าทางของเขาดูเหยียดหยามจนเธอรู้สึกใด้
“ใครใช้ให้คุณเข้ามา”
เสียงเข้มพูดพรางจ้องมองใบหน้าเล็กไม่กระพริบ ก่อนที่รอยยิ้มมุมปากจะกระตุกเบาๆ
“อันอัน เอางานที่แก้ เมื่อเช้า มะ มาส่งใหม่ค่ะ” น้ำเสียงเล็กหวานพูดตะกุกตะกักด้วยความหวาดกลัว
“ตอนที่ทุกคนเลิกงานกันหมดแล้วเนี่ยนะ” คิ้วหนาเลิกขึ้นเป็นเชิงสงสัย
“ค่ะ อันอันพึ่งแก้เสร็จ”
“แน่ใจ?” กระซิบข้างหู ความเย็นของเสียงทำให้เหงื่อของเธอผุดอออกมาจากเส้นขนเป็นเม็ดๆ
ยิ่งร่างกายสูงใหญ่ตรงหน้า ท่อนบนของเขาปราศจากเสื้อผ้าปกปิดร่องกล้ามนูนแน่นเส้นเอ็นแสดงถึงความแข็งแรง แขนใหญ่มีแต่มัดกล้าม ผิวขาวเนียนเหมือนผู้หญิงแต่ดูกำยำน่าลูบคล้ำและสัมผัส ยิ่งทำให้หัวใจดวงน้อยๆของเธอเต้นแรงขึ้นจนเขาได้ยินมัน
“บอสขา~” เสียงหวานลากยาวออกมาจากห้องทำงาน
“กลับไปก่อน วันนี้ผมไม่มีอารมณ์”
“แต่เอมิลี่..”
“จะกลับออกไป หรืออยากถูกไล่ออก”
ยังไม่ทันที่เธอคนนั้นจะพูดจบ ชายตัวโตก็พูดแทรกขึ้นก่อน ไม่นานร่างบางในชุดกระโปรงสั้น คอเสื้อปาดลึกจนเห็นร่องเนินขาวก็เดินออกมาจากห้อง เธอชำเลืองหางตามองเด็กสาวในชุดนักศึกษาที่ยืนทำหน้างง
“เป็นแค่เด็กฝึกงานแน่เหรอหล่อนน่ะ มารยาขนาดทำให้บอสปฎิเสธฉันได้ ระวังตัวไว้เถอะ”
“แล้วคุณมีสิทธิอะไร อย่าทำเกินที่ผมสั่ง”
“บอสคะ!”
สายตาดุของคนเป็นเจ้านายหันมองเลขาสาว ก่อนที่เธอจะชักสีหน้าไม่พอใจแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ ปล่อยให้คนทั้งคู่อยู่ด้วยกันเพียงสองคน
“คุณชื่ออะไรนะ”
เขาหันกลับมามองหน้าสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง สายตาที่เขามองเธอเป็นเหมือนไฟที่หล่อหลอมความรู้สึกของหญิงสาวให้ละลาย ใบหน้าเล็กร้อนวูบวาบจ้องมองชายตรงหน้าด้วยความตื่นกลัว
“อันอัน ค่ะ”
“อันอัน น่ารักดีนะ แล้วทำไมไม่กลับบ้าน นี่มันเป็นเวลาเลิกงานแล้ว คุณไม่รู้หรอ”
“ระ รู้ค่ะ แต่พี่เอี้ยงบอกว่างานที่ อัน ทำเมื่อเช้ามันยังไม่เรียบร้อย อันเลยกลับไปแก้แล้วจะเอามาวางไว้บนโต๊ะให้คุณดูอีกรอบ”
“คุณ!”
เสียงเข้มพูดทวนคำที่เธอเรียกเขาก่อนจะยืดตัวยืนตรงเต็มความสูง แขนสองข้างกอดอกมองร่างเล็กตรงหน้าอย่างพินิจ แต่เธอกลับมองเขากลับด้วยท่าทางสงสัย
“ทำไม ถึงเรียกผมว่าคุณ ทั้งๆที่คนอื่นเรียกผมว่า บอสหรือไม่ก็ ท่านประธาน”
“ก็ อัน เป็นแค่เด็กฝึกงาน ไม่ใช่ลูกน้องคุณนี่คะ” คำตอบที่ใสซื่อทำให้ชายตัวโตเผลอยิ้ม
“แล้วอยากเป็นมั้ย?”
“อยากสิคะ แต่ว่า..อันยังฝึกงานอยู่ แล้วที่นี่ก็ไม่ใช่เมืองไทย ค่าใช้จ่ายก็สูง อันคงไม่มีปัญญา”
“แต่ผมมีวิธีนะ คุณเห็นแล้วนิว่าเมื่อกี้เอมิลี่ทำอะไร คุณเองก็ทำได้ เดี๋ยวผมส่งเสียคุณเอง”
ดวงตาของสาวน้อยเบิกกว้างจ้องหน้าชายที่อยู่ตรงหน้า คิ้วเล็กขมวดเข้าหากันแสดงความไม่พอใจ
“อันมาฝึกงาน เพื่อทำงานหาเงิน ไม่ได้มาขายตัวหรือเอาตัวแลกกับงาน คุณเป็นถึงประธานใหญ่แต่มีความคิดแบบนี้หรอคะ”
ร่างเล็กเดินหนีกลับมาที่ลิฟต์ แต่ยังไม่ทันที่ประตูลิฟต์จะเปิดออก เธอก็ถูกจับกดเข้ากับประตูลิฟต์แล้วริมฝีปากหนากดจูบบดริมฝีปากบาง กลิ่นแอลกอฮอร์จากลมหายใจอุ่นๆทำให้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว
ติ๊ง!
พรึ่บ!
ประตูลิฟต์เปิดออกทำให้ร่างของคนทั้งคู่หลุดเข้าไปข้างใน แต่ชายหนุ่มกลับไม่ยอมปล่อยมือออกจากเธอ เขายังคงกดจูบแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม แม้มือเล็กจะพยายามดันตัวเขาออก แต่ก็ไม่อาจต้านแรงได้ มือหนาจับเอวบางยกขึ้นดันเข้ากับผนัง ใบหน้าคมซุกไซ้ตามซอกคอและหน้าอกของเธอราวกับคนหื่นกระหาย
“คุณ หยุดนะคะ ปล่อย ช่วยด้วย”
“ช่วยด้วย! อุ๊บ!
มือใหญ่ปิดปากเล็กทำให้เสียงร้องนั้นเงียบหายไป ก่อนที่เขาจะยอมปล่อยให้เท้าของเธอแตะพื้นอีกครั้ง
“ทำไม คุณไม่ชอบเหรอ ตื่นเต้นดีนะในลิฟต์แบบนี้”
“คุณมันบ้า บ้าไปแล้ว อันไม่ใช่เลขาคนนั้นนะ”
“ก็ไม่ได้บอกว่าใช่”
กรามเล็กขบกันเสียงดัง เธอจ้องหน้าของชายตัวโต ด้วยความโมโห แต่ก็ต้องข่มความรู้สึกตัวเองไว้
“ทำไม ไม่พอใจหรอ”
“ค่ะ”
“งั้นก็ออกไปซะ ย้ายที่ฝึกงานใหม่ไปทำที่อื่น เพราะถึงทำที่นี่ฉันก็ไม่ให้เธอผ่านอยู่ดี”
- Writer
